Anecdote of the Darkest Era (On-Hold)

Fifty Five: Secret Revelation

Secret Revelation

I puffed an air after the second queen requested na iwanan ako rito.

Walang nagawa ang elites dahil miski ako ay napapayag na rin sa request niya.

Base kasi sa sinabi niya kanina ay iba na ang kutob ko sa kung ano mang katauhang mayroon siya. But her words wasn't enough for me to feel nervous.

Masarap ang simoy ng hangin dito sa hardin. Lalo na'y kaliwa't kanan ang mga bulaklak na makikita mo rito. Alagang-alaga ang lugar na ito. Siguro'y hindi pa nakakapunta rito ang ibang mga reyna.

Looking back to their palace and the bahay-panuluyan, I can thay this palace has way more modern than the  other.

Napatingin ako kay Ione. Ang babaeng anak ng ikalawang reyna. Nakukuryoso ako sa kuwento ng buhay nila pero hindi ko alam kung nais ko pa bang alamin ang sa kanila kung ang buhay pa nga lang ni Eraia ay hindi ko alam.

Viorea Ione Lavender represents the color of violet. It was pretty awesome when I look into her eyes nang malapitan. Hindi ko inakalang kapag tinitigan mo iyon ng malapitan at matagal ay kulay ube pala ang mata niya. Akala ko ng una ay purong itim lang ito pero hindi ko inakalang may ikagaganda pa pala ang mata niya.

Ilang sandali lang ay na-iilang niya 'kong nilapitan.

"Brittany. Tama 'di ba? Iyon ang pangalan mo?" mahinhing tanong ng babaeng nasa harapan ko, walang iba kun'di si Ione.

Nagitla ako sa sinabi niya pero hindi ko alam kung bakit hindi ako nakaramdam ng anumang kaba sa sinabi niya.

I was supposed to be scared and nervouse because she knows, right? But what I felt is another way round.

I didn't bother to say anything and just looked at her blankly.

She bit her lower lip. "H-Huwag kang mag-alala. Hindi ko ipagsasabi ang anumang sikreto mo..." She softly inhaled. "Kanina kasi... Habang nakatingin ako sa mga mata mo, batid ko agad na tila nawawala ka. You're lost. Hindi lang sa mundong ito, kun'di pati na rin sa buhay mo." Yumuko ito at kinalikot ang mga daliri niya. "I know that I may look weak pero kaya kitang tulungan sa kung ano mang tatahakin mo para mahanap ang sarili mo," aniya at nag-iwas ng tingin sa'kin. Namula ang pisnge niya at pinalobo niya iyon na wari isa siyang batang nahihiya na magsabi kung anong gusto. "Ako rin kasi ay minsan nang hinanap ang sarili and I admit that it was the hardest mission I've done in my entire life."

I stopped on my tracked when she said that. Umayos ako ng upo at pinakatitigan siya hanggang sa ako na rin ang bumuntong hininga.

"Alam din ng Ikalawang reyna ang tungkol sa kalagayan ko, hindi ba?" tanong ko sa kaniya.

Agad namang tumango si Ione. "My mother is a soul seeker. Kaya alam niya agad na hindi ikaw ang katawang iyan. Ang hindi lang namin alam ay kung paanong nalipat ang kaluluwa mo sa katawang ito," she said as she stared at me like I was the only mysterious person she knew. "Tanging sa mga hayop lang namin nakikita ang ganitong pangyayari. Hindi ko lang inakala na maging sa mga tao ay nangyayari ito."

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya. Soul seeker. Wala akong nabasa na ganoon sa mga libro ni Eraia sa kaniyang silid-aklatan. Hindi ko alam kung nakaligtaan ko ba 'yon sadyang wala lang talaga ang impormasyong iyon sa  silid-aklatan niya.

I fixed my dress as I sat at the corner of this gazeboo.

Hindi ko na ginawa pang bumati sa dalawang reyna na muling bumalik  rito matapos na ihatid sina Ashanty.

Queen Klara gave me a smile on her lips while the Queen Astrid doesn't give any response to me which was okay since I don't know how to react if she greeted me with her cunning smile.

Umupo rin sila sa harapan ko. Ginaya kami ni Ione.

Kumunot ang noo ko. "Bakit niyo ho ako pinaiwan dito?" tanong ko sa kanila.

Saglit lang muna silang nagkatinginan, kasama si Ione bago sabay-sabay ring tumango.

"You're the oracle's grand daughter, right? I mean that body you're using," paglilinaw ni Queen Astrid.

Nagtatakha man ay tinanguan ko siya. Muli nanaman silang nagkatinginan but this time, sabay-sabay na nilang ibinaling ang paningin sa'kin.

Ngumiti ang matamis sa'kin si Queen Klara. "May nakapagsabi na ba sa'yong unahin mo munang alamin ang pagkatao mo?" marahang wika nito.

Saglit akong napaisip sa sinabi niya bago agad ding tumango nang maalala si Summer.

Tumango rin si Queen Klara nang may ngiti sa kaniyang labi. "Kung gano'n ay suhestiyon kong unahin mo munang alamin ang pagkatao niyang katawang ginagamit mo bago mo alamin ang sikreto ng mundong ito, Brittany," she called me in my real name. Meaning that she knows about my condition too at hindi malabong sinabi iyon ng ikalawang reyna.

I sighed bago mag-iwas ng tingin sa kanila. "But I don't know where to start," mahinang wika ko. Dati namang noong nasa katawan pa'ko ng totoong ako ay hindi ako nakaramdam ng ganito. Yung para bang naliligaw ka sa daang tinatahak mo hindi dahil sa mali ang direksyon ng pupuntahan mo kun'di dahil sa sarili mo.

It's fucking confusing but I need to bare this. I should bare this, right? Hindi naman ako mapupunta rito if isn't because of my stubbornness.

"Ang kuwintas mo," mahinhing wika ni Ione na ikinabaling ko naman ng tingin sa kaniya. She looks serious while looking at the necklace that the protector of fantasy falls gave me. Napatingin rin ako doon at wala sa sariling hinawakan iyon. "Sa pagsapit ng gabi kung saan bilog ang buwan, pumunta ka sa dagat na humahalik sa dulo ng langit. If you hear a soothing voice, lapitan mo iyon," habilin nito sa'kin.

Marahan niya 'kong nginitian. "Hindi lang direksyon ang ituturo nito sa'yo, maging ang pagkatao mo rin."

I tried to sink in my head the everything they said.

They are sure about what will I do. Paano?

"The oracle told us that, Brittany," wika ng ikaunang reyna.

I couldn't help but to sighed deeply.

Imbis na masagot ang katanungan ko ay mas lalo pang nadagdagan ito.

Sucks.

Author's note: Is this fine?