Against A Cruel World (Book 1)

09

Chapter 9

"I wasn't wrong about your lips,being deliciously smooth and tender"

My cheeks heat up remembering what he said earlier at the car.

Nasa hospital na kami ngayon,I just  finished my check up,hindi ako makapag-focus kanina sa mga tanong ng doctor sa'kin.

I was so embarrassed,dahil nang itanong sa'kin kanina ng doktor kung may masakit ba sa'kin,ang naisagot ko ay wala naman Nathan.

At mas nadagdagan pa ang hiyang nararamdaman ko nang makita kong nasa labas pala si Nathan nakikinig habang may malawak na ngisi sa kanyang labi.

I quickly closed my eyes and shook my head to erase the scene earlier that is now playing on my mind, dahilan para mas mag-init ang pisngi ko.

"The doctor said you're okey, except for your bruises,I already have the medicine for your bruises"he explained habang pinapasok niya ang mga gamot sa isang paper pouch.

I stayed silent,still feeling embarrassed dahil sa nangyari,mula sa pagtatangka kong magpakamatay hanggang sa paghalik niya sa'kin.

The way he moved his lips.

Sht!Agad kong binura sa isip ko ang nabubuo na namang senaryo sa utak ko,nag-iinit na naman kasi ang pisngi ko.

"Naalala mo na naman 'yong paghalik ko sa'yo no?"

Kaagad akong nag-angat ng tingin, only seeing Nathan with a confident and teasing smirk on his face.

Kaagad naman akong nag-iwas ng tingin saka matapang na sumagot, "No"

Bumaba ako mula sa hospital bed, napakagat labi ako ng sumayad ang galos ko sa siko sa sheet ng hospital bed.

"Liar,"he argued,"Namumula pisngi mo"turo niya sa'kin,making my eyes widened.

My hands quickly made its way into my cheeks,covering them.

Isang malakas na tawa ang kumawala mula sa kanya,he even held his stomach,maybe because he was laughing too much,halos hindi na siya makahinga.

"You should have seen your face!" he pointed at my cheeks again,"you're worst than a tomatoe!"he laughed again,dahilan para mas mag-init ang pisngi ko.

Kinuha ko ang unan sa ibabaw ng hospital bed at ibinato sa kanya, pero kaagad niya iyong nailagan habang tawa parin ng tawa.

I suddenly stilled..staring at him, his smile,it looks so pure..he really looks happy,and damn!I won't deny it, ang gwapo niya!

His pointed nose,his red lips, white skinned,his black hair,and specially 'yong makapal niyang kilay.

"Tunaw na ako love"he said at bahagyang hinawakan ang baba ko, and lightly pulled it up like he was closing my mouth.

Hindi ako makapaniwalang hindi ko siya napansin na lumakad papunta sa diriksiyon ko,I was too busy—admiring him.

Kaagad kong binura ang emosyon sa mukha ko "Don't c-call me that" mataray kong sabi sa kanya bago naunang lumabas sa silid ng hospital.

I heared him muttered something pero binalewala ko iyon at nagpatuloy nalang sa paglalakad.

"'Wag mo ng uulitin 'yon"he said, now emotionless,his face looks so serious so as his voice. Wala na ang kaninang tumatawa na Nathan.

"'Wag mo'kong pakialaman"I said before turning around to face him, but it was a big mistake,dahil sobrang lapit niya pala sakin,'causing me to bump into his stony chest.

But his arm was alert,before I could fall,his arm quickly snaked around my waist supporting my weight.

Sa mga oras na 'to,parang huminto ang ikot ng mundo ko,ang lakas ng tibok ng puso ko,pakiramdam ko ay lalabas ata sa dibdib ko ang puso ko.

I could smell his minty breath,ang lapit lapit ng mukha niya sa'kin, dahilan para mas matitigan ko siya.

Walang duda,he's really handsome.

"I can do this all day"

Napakurap-kurap ako bago ko siya tinulak,inayos ko ang palda ko bago nagpatuloy sa paglalakad na para bang walang nangyari.

Pero parang siya ay ayaw kalimutan ang mga nangyari kanina,dahil panay parin ang kwento niya,panay ang pagpapaaala niya sa nangyari kanina, at wala akong ibang magawa kundi mairita nalang.

"Hindi ka ba marunong humalik?" he asked as we entered his ca—his friend's car.

I glared at him making him chuckle.

"I just noticed,dalawang beses na kitang hinalikan,but you never kissed me back even just once"he said na nakahawak pa sa baba niya na para bang ang lalim ng iniisip.

Napahigpit ang hawak ko sa seatbuilt, lots of lots of butterflies are flying on my stomach,and this is not good.

"Alam mo bang crush kita?"

Bigla akong naubo sa sarili kong laway dahil sa sinabi niya,I quickly reached for the mineral water na nakalagay sa cup board ng sasakyan.

Kaagad kong ininom ang laman nun at tumingin sa labas para hindi masalubong ang mga tingin niya.

"Hindi ako nagbibiro,I really like you, you know?"he said as if it's not a big deal.

Nang makabawi na ako ng hininga, kaagad akong tumingin ng masama sa kanya.

"Stop joking around Nathan,hindi kana nakakatawa"pagbabanta ko, ibinaba ko ang mineral bottle at pinunasan ang basang labi ko gamit ang palad ko.

"I'm not joking,gusto talaga kita, but ofcourse,I won't force you to believe, papatunayan ko nalang"he confidently said as he focused on the road.

"Iuwi mo nalang kasi ako bwesit!"

Hindi ko na maiwasang mainis, ayaw ko kasi talaga nang nakakarinig ng topic about love,I hate that topic.

Love isn't real,if it is,then sana pinanagutan ng papa ko ang mama ko,ede sana,hindi ako nagkakaganito.

I hate you love!I don't want to hear nor feel you!

"Love"

Napakunot noo naman ako dahil s pagtawag sa'kin ni Nathan,kakasabi ko lang sa isip ko na ayaw kong marinig ang salitang love eh!

"I like it calling you love,ang sarap sa pandinig"he said still focusing on the road.

Napataas kilay naman ako para pigilan ang ngiting gustong mabuo sa labi ko,"Why?Sabagay,ang panget nga naman ng pangalan ko"

"Yes,you're right,"biglang namatay ang kaunting kilig na nabubuo sa puso ko dahil sa sinabi niya,"I hate your name,"mas lalong humapdi ang puso ko,"hindi kasi bagay sa'yo, hindi ka malas,infact,ikaw ang pinakamahalaga at swerteng tao sa buhay ko,I never knew that I could like someone at this short time"

At hindi ko na nga napigilan ang sarili kong mapangiti,damn you Nathan!

❦︎