Chasing Chances.

C56: Reconciliation

Doon ko lang napansin na nabasa na pala ang pisngi ko, not because it is raining, but because I am crying.

--

Hindi ako nakatulog sa buong magdamag kaya naman maaga akong bumangon at bumaba, siguro maglalakad-lakad muna ako sa dalampasigan, malamig ang hangin kapag umaga lalona kapag malapit sa dagat. Sinuot ko ang isang cardigan at bumaba para uminom ng tubig, habang papunta sa kusina ay napansin kong nandoon si Lucas, looking for something in the refrigerator. Tatanungin ko sana siya kung anong hinahanapniya when I heard he's talking on his phone.

"What is it Secretary Mendez?" Kumunot naman agad ang noo ko dahil kausapniya sa ganitong oras ang secretary nila mom and dad. "What? A party? Tomorrow night? Sure, I'll be home." Bigla naman siyang humarap at nakita niya ako. There must be a party tomorrow, well, I'll just wait, sigurado akong personal na sasabihin sa akin ni mommy iyon pag-uwi ko bukas. I think hindi ako pwedeng magbabad masyado sa araw ngayon, I don't want to look too tanned kapag nakipag-socialize ako sa business affiliates nila mom and dad.

"Kanina ka pa diyan?" He asked. Dere-deretso ako sa ref at kumuha ng bottled water. "Hindi naman, why?" I asked him habang binubuksan ko yung bottled water, pero as usual, pahirap talaga sa akin ang pagbubukas ng sealed bottled water, agad naman itong kinuha ni Lucas and opened it for me. "Wala. Just...get some sleep. Ang panget mo dahil sa dark circles around your eyes." Sabi bago umalis sa kitchen, probably going back to their room.

I shrug off at agad na uminomng tubig, lumabas naman ako to walk by the seashore. Naglakad-lakad lang ako doon, the sea is calm, at dahil sa mag-isa lang ako ay ang tahimik, nahahawa tuloy sa pakiramdam, dahil sa kalmado ang tubig ay pakiramdam ko kalmado rin ako. I decided to pull out my phone to take pictures of the place, the sun is almost rising, kaya naman hinintay ko na ang sunrise. Naglakad-lakad ako para maghanap ng mauupuan when I saw him sitting in rocks, may tabi-tabing bato kasi malapit doon. Napalingon siya sa akin and I could see his eyes' sadness, I don't know, pero siguro out of guilt ay hindi ako makatingin sa kanya kaya naglakad na ako to the opposite side but while walking, I remember the way his eyes looked at me. It haunts me.

Huminga ako ng malalim. Just get through it Samantha, just get through it.

Dahil doon ay pumasok na lang ako pabalik sa rest house at umupo sa couch. Hinintay ko na lang silang magising, dumating naman yung cook para magluto ng agahan namin, around 9am ay nag-umpisa na silang gumising, tapos na rin akong kumain and I am just browsing for something good to watch.

Maya-maya ay nakita kong papasok na si Mio sa resthouse, iniiwas ko ang tingin ko sa kanya and continue to watch the movie being shown in HBO.

"Good morning." Bati ni Jessica at Kesha sa akin. "Kanina ka pa gising?" Tanong ni Kesha sa akin, tumango lang ako bilang sagot sa kanila. "Handa na yung breakfast, kain na kayo." I said, my eyes are still focused in the TV although in my peripheral vision, I could see Mio standing in the doorway looking ay me.

"Labas lang ako sandali." Tumayo na ako at papalabas na sana when Mio hold my hand. "Don't smoke." Bolta-boltaheng kuryente ang naramdaman ko mula sa paghawak niya sa kamay ko. "I won't." Maikling kong tugon bago nagmadaling lumabas.

Kahit na nakarating na ako sa labas ng property ay nakakaramdam pa rin ako ng kilabot dahil doon. It was the same, gaya dati. I was too occupied about that when I noticed people gathering around somewhere in the seashore, as I said, I don't pry on other's business kaya naman pabalik na sana ako sa resthouse nang mahagip ng mata ko ang isang babae. Naka-side view siya at may kausap na lalaki, she's smiling, her hair is long and her skin is somehow tanned. My shades siyang suot, I don't know why pero upon seeing her, I remember that loser girl.

Napalingon siya sa gawi ko, I'm not sure, naka-shades siya e. I'm notreslly sure, yung pakiramdam ko lang naman yon, pero hindi ako sigurado kung siys ba yun.

"Sam...let's go, gusto ko ng mag-swimming." Napalingon ako kay Jessicana sinundan pala ako. I was about to tell her kung anong nakita ko pero ng paglingon ko ay wala na ito. I looked around, wala na siya. There's no sight of that girl.

"Are you looking for someone?" Takang tanong ni Jessica, umiling lang ako. "Nope, I think I'm just mistaken."

--

We've done same activities as yesterday, nag-swimming kami at pumunta outside the resthouse para bumili ng kung anu-ano, and we've decided to do a bonfire, it was supposed to be just us, pero nagpaalam si Bianca sa amin kung pwede silang sumali dahil hindi pa niya nararanasan ang mag-bonfire, so in the end pumayag naman sila Kesha.

We were gathered there, it's a bit awkward dahil sa sila ang rival group namin. Jonathan is holding his guitar at tumutugtog, he's singing Sugar by Maroon 5, sinasabayan siya ni Venus, although hindi kagandahan ang boses ni Jonathan ay nadadala ito ng sweet voice ni Venus, there I said it, ito na yata ang unang beses that I complimented her voice.

"Wait! Do you know how to play Fearless by Taylor Swift?" Napatingin ako kay Jessica na tinanong si Jonathan, I think Jonathan was taken aback, kahit ako nagulat dahil doon. It's a bit awkward pero mukhang hindi yata ito nahalata ni Jessica. "Uhmm...h-hindi e." Sabi ni Jonathan. "I know how to play it. Taylor Swift is Bianca's favorite singer." Paliwanag ni Logan, iniabot sa kanya ni Jonathan yung guitar and he played it. Sumabay si Jessica ng kanta. They seemed so happy habang nagja-jamming, they seemed obliviohs of our group's conflict until Bianca breaks it.

"Kelan ba nag-umpisa yung rivalry niyo? I really don't know, since nung naging kaibigan ko si Venus at Logan, may conflict na, I don't know why, pero kelan ba nag-umpisa?" She asked. Bahagya niyang isinandal ang ulo niya sa balikat ni Logan.

We were all looking at each other, puzzled by her question, kelan nga ba? Wala akong ideya kung kelan ito nag-umpisa, ni hindi ko na maalala kung kelan ba nabuo ang kanya-kanyang grupo.

"I don't know, hindi ko na nga maalala dahilan ng away e." Mio explained, smiling at everyone. I'm too afraid to look in his eyes right now. But he somehoe voiced out my thought.

"Oo nga, to think na magkababata pa tayo." Van said, laughing.

"Yeah right. Natatandaan mo nung nagpadulas ka sa slide? Iyak ka ng iyak kasi takot ka." Logan said to Van, para namang nahiya si Van sa sinabi ni Logan pero tumawa si Kesha sa sinabi ni Logan. "I remember that!" She laughed at nanatiling nakasimangot si Van. "Sorry to break it bro." Pang-aasar ni Logan. "E sino naman kaya yung naihi sa pants nung nadapa si Sam? Sa takot mo kay tita, naihi ka sa shorts mo." It's Bianca's turn to laugh. Bigla siyang nagtanong about sa details na ikinweto naman ni Van. Hiyang-hiya si Oogan habang pilit pinipigilan na maikwento ang nangyayari.

Hanggang sa nagpatung-patong na ang mga istorya, our childhood memories, kelan ba nag-umpisa kaming magkagulo? Seriously, I don't want to think about it either cause in the end, hindi naman nasagot yung tanong ni Bianca but what realy matters is that, this is the way we are reconciling, healing each others wounds from our hurtful words in the past.

I guess it's safe to say na wala ng JN vs EC kundi meron ng JN and EC. It's fun to see everyone is okay.

Napalingon ako kay Mio and he's smiling habang nakikisama sa pagki-kwentuhan nila until he caught me staring at me at bago ko tuluyang iiwas ang mga mata ko ay nakita ko siyang ngumiti sa akin.

While looking at nowhere, I found myself smiling as well.