The Araneta Family

Dalawampu't dalawa

A/N: short update muna for now. :>

Sa kanilang lahat, ay si Victoria nalang ang hindi pa nagigising. Naka-usap naman nila ang doktor tungkol dito at sinabi nito na posible talaga itong mangyare sa mga pasyenteng kagaya ni Victoria. Halos lahat ng mag-kakapatid maliban kay Victoria ay muli nang nakaka-bawi ng kani-kanilang mga lakas. Si Maria naman ay kinailangan ng tulong ng isang psychiatrist dahil sa nging trauma nit sa mga nangyare. Si Chloe at Alfonso naman ay unti-unti nalang ding tinanggap ang pagka-wala ng kanilang anak at inisip nalamang na baka nga hindi pa talaga iyon ang tamang oras para ibigay ito sa kanila. Sa loob ng halos isang linggong pag-papagaling ng mga bata ay minabuti ng buong pamilya na sa ospital sila laging sama-sama tuwing kakain ng hapunan hanggang sa gumaling na ang lahat, maliban kay Victoria.

"Naisip ko lang, mangyayare kaya ito kung hindi ko nakilala si Isabel?" Tanong ni Greggy habang naka-higa ang ulo ni Irene sa balikat niya.

"Ayan ka nanaman eh, sinabi ko na ngang huwag na nating balikan ang mga nakaraan hindi ba?"

Humarap naman si Greggy kay Irene aya naman napatayo si Irene.

"Paano ba tayo?" Tanong ni Greggy.

"Hindi ko alam." Sabi naman ni Irene habang naka-titig lang siya sa mga mata ni Greggy.

"Mahal mo pa ba ko?" Tanong ni Greggy.

"Ako, mahal mo pa ba ko?" Tanong ni Irene.

"Oo." Sagot ni Geggy.

"Paano mo ako nagawang ipag-palit sa ibang babae kung mahal mo pa pala ko?" Tanong ni Irene na nag-pipigil ng luha.

"Recently ko lang din naman na-realize na ikaw parin pala. Ikaw pa rin pala ang laman nito." Sabi ni Greggy habang tinuturo ang kanyang dibdib kay Irene. "I felt guilty nung time na niyakap ko si Isabel after recieving our company's award."

"What do you mean?"

"You told me everything na. That you still love me parin. Habang sinasabi mo sakin ang lahat, naramdaman ko lahat ng sakit mo. One thing's for sure, ikaw at ikaw lang ang best bud ko, no matter wat." Naka-ngiting sabi ni Greggy tsaka nito muling inakbayan si Irene dahilan upang masandal ulit ito sa kanyang balikat.

"Mom, dad!" Tawag ni Luis na may luha pa sa mata.

Agad naman siyang nilingon ng dalawa.

"What happened?!" Nag-aalalang tanong ni Irene nang makita ang luha niya sa mga mata ni Luis.

"It's Victoria, she's awake!" Masayang sabi ni Luis.

Agad namang nilisan ng dalawa ang chapel ng ospital at dali-daling tinakbo ang anilang hospita room upang puntahan na si Victoria. Pag-pasok palang nila ay agad na itong nilapitan ni Irene niyakap ng mahigpit.

"Thank god, your awake." Naluluhang sabi ni Irene habang hinahalik-halikan ang ulo ni Victoria. "My babies are finally back." Sabi niya at ibinuka ang kaniyang mga kamay kaya agad namang nagsi-lapitan sa kanya ang apat pa a mag-kakapatid. "Join us." Naka-ngiting sabi ni Irene kay Chloe na nakatanaw lang sa kanila habang naka-ngiti.

Agad namang lumapit si Chloe sa kanila at sumalo na rin sa yakap.
_______________________________________________-

Ngayon ay ang uwi nilang lahat dahil na-clear na rin naman sa mga test si Victoria at ilan nitong mga kapatid. Palabas na sana sila ngunit bigla silang sinalubong ng isang katutak na media. Agad namang humarang si Greggy, Luis, at Alfonso sa harap ng mga camera dahil wala naman silang mga security guard na kasama.

"Mrs. Araneta, ano pong masasbi niyo sa kabit ng asawa niyo na siyang may kasalanan sa dinanas ng mga anak niyo?" Tanong ng isang media.

"Unang-una hindi siya kabit ng---." Hindi na nag-tuloy pa si Irene sa kanyang sasabihin dahil hinawakan siya sa balikat ni Greggy upang awatin siya nito.

Agad din namang nagsi-datingan ang mga security ng ospital at tinulungan silang marating ang parking kahit na panay pa ang sunod sa kanila ng media.

"Andiyan pala sila mama Meldy eh." Sabi ni Victoria nang matanaw ang mga pamilyar na sasakyan na naka-parada sa lbs ng kanilang bahay.

Nang maka-baba ay agad na silang sinalubong ng pamilyang Marcos dahil nga napag-usapan na dito naman sila kakain ng hapunan ng sama-sama dahil nga tapos na ang lahat ng kanilang mga pag-hihirap.

Habang kumakain ay napuno lamang ng kwentuhan at tawanan ang buong bakuran nina Greggy  gaya ng dati. Bigla namang naagaw ang pansin ng lahat ng patunugin ni Borgy ang baso gamit ang kanyang kutsara.

"Borgy, ano ba yan?" Saway ni Imelda dito.

"May sasabihin daw po kasi si mom." Sabi naman ni Matthew.

Natingin naman ang lahat kay Imee na katabi lang si Rodrigo. Ngumiti lang muna si Imee bago ito mag-salita.

"I smell something fishy." Pag-bibiro ni Aimee.

Agad namang itinaas ni Imee ang kanyang kaliwang kamy kung saan may naka-suot ng sing-sing sa kanyang pala-singsingan.

"Anong meron?" Tanong ni Bong sa kanya.

"Ewan ko sayo Bonget." Inis na sabi ni Imee.

"Kelan ang kasal?" Tanong ni Ferdinand.

"Dad naman, kaka-propose lang kanina kasal agad?" Imee.

"Ahh, wedding ring ba yan? Kala ko kasi binili mo lang eh." Pang-aasar ni Bonget.

"Huwag na huwag ka talagng pupunta sa kasal ko." Inis na sabi ni Imee.

"Hay nako manang, kesa mainis ka kay Bonget, mabuti pa siguro mag-chigidig my heart ka nalang." Biro ni Irene dito.

"Oo nga manang, pano nga ulit yon?" Tanong ni Aimee.

"Hindi, ganito yon. Yieee! Chigidig my Heart!" Sabi ni Imee tsaka naman niya pinag-tawanan ang kanyang sarili dahil sa kanyang ginawa.

"Oh eh teka, approve naman ba ito sa mga bata?" Tanong ni Imelda.

Nagtinginan lang muna ang mag-kakapatid at sabay-sabay na sumagot. "Approve na approve!" Masayangs sabi ng tatlo.

"Mukang nakuha na rin ni Rodrigo ang loob ng mga bata ah." Natatawang sabi ni Ferdinand.

"Eh lolo, madalas naman po kasi naming makita si mom na masaya eh, kaya okay na din samin." Mike.

"Aww." Imee.

Maraming-maraming salamat sa inyong patuloy na pag-suporta at pag-tangkilik sa aking mga istorya. Nawa'y nandiyan patuloy niy pa rin akon suportahan hanggang ngayon saking bagong istoryang ito. Feel Free to comment ur thoughts! Again, tysm! And mag-iingat kayo lagi!