CHAPTER SEVENTEEN
Someone’s POV
“Found any trace?” I asked looking at my underlings, umiling lang sila habang nakayuko. Napasabunot na lang ako sa sarili kong buhok dahil sa frustration, nakakainis at nakakalito. It’s been one year and still the culprit is unknown to us, I just want peace but here I am now frustrated. Sinipa ko ang mga papeles na pipirmahan ko pa, this is all useless if I can’t capture that man.
Masay pa naman kami ng nakaraang taon, buo pa ang pamilya at walang masyadong problema pero may isang papansin na sumira ng kapayapaan namin. Sa sobrang pagkakapapansin niya ay dinamay niya pa ang anak ko, okay lang kung sa kompanya siya mag-disturbo pero sa pamilya ko, humanda na siya sa oras na mahuli ko siya ay makikta niya ang kamatayan.
“Don’t ‘stand there, move!” I shouted in anger, nagmamadali naman silang umalis sa harapan ko. Sumandal na lang ako sa kinauupuan ko at napahawak sa noo, nakakainis ang mga nangyari ngayon. My company is going down every month, the money I thought was secured is gone, and my wife together with our daughter is hiding from me, and now, my son is missing.
“Ah! Fuck this life!” I shouted trying to get rid of this heavy feeling, napahawak na lang ako sa mukha ko, using both hands covering my whole face. From the face I ran my hands upwards combing my hair out of my face, napaupo ako ng maayos ng makita ko ang pigura ng tatlong tao.
“Boss, you may rest in pea--” hindi na niya natuloy ang sasabihin niya dahil sa batok na natanggap niya kay Ash. “Ano ba?!” sigaw niya, napailing na lang ako habang pinapanood lang sila. They’re here again, dagdag pa sila ng stress ko, at ang nagsalita naman ay si Rafael Cruz na nadulas na naman ang kanyang dila. Palagi na lang siya nagkakamali sa mga sentences niya, hindi naman siya bulol pero nagiging kapag ako ang kausap which I find a little funny.
“Parang gusto mo nang mamatay si Anderson,” walang ganang sabat naman ni Fransisco na nakaupo lang sa sahig, tamad talaga ang lalaking ito at walang timing-timing sa kanya, kahit pa nakasuot siya ng business attire ay uupo siya kahit saang pwesto niyang ginusto. May sofa naman pero hindi siya nag-abalang umupo doon, he has rule on his own kaya hindi na namin siya sinusuway minsan.
“Sorry naman, nag-aalala lang sa boss slash kaibigan.” Huminga na lang ako ng malalim at tumayo sa kinauupuan ko, this guys won’t leave me unless I stand from my seat just behind my office desk. Kahit pa magsalita ako dito habang nakaupo hindi talaga sila titigil sa kaingayan nila, they will annoy me non-stop.
“Anderson, lumabas ka naman sa lunga mo, palagi ka nang nakaupo sa upuan na iyan,” napaangat ang tingin ko kay Ash na ngayon ay nag-aalalang nakatingin sa akin, “tingnan mo nga ang kawawang upuan na iyan, basura na ang huling hantungan niyan dahil sa pwet mo.” Silip niya sa upuan ko, kinuha ko naman ang throw pillow at hinagis sa pagmumukha niya. Napangisi ako ng hindi niya ito nailangan kaya ayo hawak-hawak niya ang kanyang ilong, anong karapatan niyang laitin ang gamit ko at wala pa siyang filter sa bibig.
“Watch what you say, ang bold mo mag salita.” I ducked when a pillow is thrown at me, sinilip ko naman siya na ngayon ay masama ang tingin sa akin. Natatawa akong tumayo at ibinalik sa upuan ang unan,
“Bakit? Totoo naman ang sinasabi ko,” he said like he was confused if he’s right or not, tumango lang ako bilang sangayon sa kanya. They’re in there office suit so I guess they ditched their works and went here, mga company owners ba ang mga ito? Palagi na lang sila nasa office ko, kahapon hindi sila nakarating kaya nakampante na ako na hindi na sila mandidisturbo pero akala ko lang pala.
Nilingon ko si Fransisco na nakadekwatro sa sahig at parang makatutulog pa dahil sa nakayuko niyang posesyon, anong oras na nga ba? Ten-thirty pa naman pero inaantok na siya, I wonder, paano niya naaalagaan ang kanyang anak kung sa ganitong oras ay nagigising iyun?
Napailing na lang ako sa iniisip ko, wala pala akong karapatang tanungin kung kaya niyang alagaan ang kanyang anak, knowing him hindi niya pinapabayaan ang kanyang responsibilidad.
