CHAPTER FOURTEEN
“Kelly,” kinakabahan kong tawag, nakatitig lang ako sa kanya at binibigyan ng signal para lapitan si Ian. This is bad, very bad, nakalingon na lahat sa amin at hinihintay kung sino ang ate na sinasabi ni Ian, lagot talaga ang batang to, ang lakas magsalita.
Napakapit ako sa tuhod ko sa paghawak niya sa balikat ko, dapat kumilos na si Kelly, matatapos na ang disguise ko kung tawagin niya ako at paharapin sa kanya, naramdaman ko ang paghila niya ng balikat ko kaya umandar ang reflexes ko.
“Please, ‘wag mo akong ibuking,” bulong ko sa kanya, nakatayo ako ngayon habang hawak-hawak ang kanang kamay niya sa kanang kamaya ko, ang kaliwang kamay ko naman ay nakahawak sa likod ng kanyang ulo, ang mukha ko naman ay nakatapat sa kanan niyang tenga.
Mukhang gulat ang mga tao at nagtataka sa ginawa ko kaya binitawan ko na ang kamay niya at lumayo sa kanya, hindi maipinta naman ang mukha ni Ian sa ginawa ko.
“I’m sorry, I don’t like to be touched nor called from the back.” Paumanhin ko, umaliwalas naman ang mukha niya at tumango-tango, “That’s alright, my bad.” Saad niya at inayos ang buhok niya, lumapit naman siya kay Kelly at niyakap ito, nanlalaki ang mata ni Kelly habang nakatingin sa akin kay tumango lang ako ng mahina.
Nakikita ko ang pagkailang niya sa kilos niya, ibinalik niya rin ang yakap ni Ian kahit ganun. Hinila ko na ang kwelo ni Ian ng hindi pa rin siya bumitaw, naiilang na nga ang kayakap.
“Too much hugging, she’s my girlfriend, I’m Zian Roosevelt, what’s yours?” walang tiggil kong saad, nilahad ko ang kamay ko sa harapan niya na ilang segundo muna ang lumipas bago niya ito tinanggap, kunot noo niya akong tiningnan kaya bahagya kong itinaas ang kilay ko.
I chuckled short and turned my face back to plain, nalilito niya ako tiningnan.
“Sorry, I’m Ian Keith Bellor,” tumango ako at inakbayan siya, kailangan niyang umalis dito, ang daming matang nakatingin sa pwesto namin. Tiningnan ko si Kelly at ang plato niya, kami na lang kaya ang umalis? Parang patapos na siya sa kanyang pagkain, mas mabuti nga pala yun para magkausap kami ng kapatid kong ito.
Umalis na ako sa kakaakbay kay Ian at kinuha ang bag ko, hinila ko na patayo si Kelly at mahigpit na hinawakan ang kamay niya, hindi naman nagreklamo si Kelly kaya madali ko lang siyang tinabihan.
“Ian, outside, now.” Nilagpasan ko na siya at hindi na nilingon o tiningnan ang mga matang kanina pa nakatingin sa amin, lalo na sa akin. Nararamdaman ko ang titig na yun, hindi ko naman kilala ang may-ari nito pero alam kong lalaki ang nakatitig sa akin, nanlalamig nga ako sa tingin na yun pero hindi ko lang pinahalata na nararamdaman ko siya. Kung sino ka man, ano ang kailangan mo sa akin?
Nakaupo na kami ngayon sa loob ng kotse ko, ako sa driver’s seat at si naman ay Kelly sa likod. Tatlong oras na ang lumipas at sa mga oras na yun ay explanation ang ginawa ko sa mga kapatid ko, pati na rin pala si Kelly.
Hindi ko kasi na sabi kay Kelly na may kapatid ako, ang alam niya ay ang pangalan ko lang. I know it’s not good lalo na kung bestfriend ang turing ko sa kanya, pero hindi ko naman kasi mahanapan ng oras ang pagpapakikilala ko sa kanya ng mga pamilya ko.
Basta ang alam ko hindi pa handa ang utak at puso ko sa mga ganun, may nagsasabi sa isang banda ng utak ko na ‘wag muna ako magsasalita kasi may masamang mangyayari, may double thoughts talaga sa utak ko pag nagtetyempo akong magsalita.
Napasilip ako kay Ian na nakaupo sa shotgun seat, nakatingin lang siya sa harap ng kotse, tinititigan ang limousine. Hindi ko alam kung bakit doon ang tingin niya, nilingon ko na lang ang kambal na ngayon ay mahimbing ang tulog habang nakaunan sa hita ni Kelly. Tulog silang tatlo, ang dalawang kamay ni Kelly ay nakapatong sa likod ng dalawa, napangiti na lang ako sa nakikita ko.
