DELİ MİSİN ? ( TAMAMLANDI✔ )DÜZENLENİRKEN YAYINDA KALMAYA DEVAM EDECEK

D.96 Zaman doluyor

Selâmlar canlarım. Yeni bölümden merhaba.
Hadi okumaya geçelim.

Umarım beğenirsiniz.

****************************
Sol tarafınızda küçük bir sızı hedefliyorum.
Bu hissi duyanlardan ricam lütfen yoruma ❤ işareti bıraksınki o duyguyu ne kadar verebilmişim bileyim.
Teşekkür ederim. 😊😊😊

****
Bu sabah yine kızımın tekmeleriyle uyandım.

"Güzel bebeğim izin verseydin biraz daha uyusaydım saat gibisin."

Dediğimde karnımdaki sıcak eli hissettim.
Gülümsememe engel olamadım.
Elimi o sıcak, güven veren elin üzerine koydum. Göbeğimin üzerinde gezdi ellerimiz. Kızım hissetmiştiki, oda karşılık verdi anne ve babasına.
Zorlukla sol tarafıma dönüp gözlerimi açtığımda karşımdaki mavileri gördüm.

"Günaydın güzelim. "

Dedi Ferman dudaklarıma kapanarak.
Geri çekildiğinde,

"Günaydın." Dedim bende.

"Ağrın varmı?"

"Biraz." Dedim bu kez dudaklarımı büzerek.

Kıpırdama dedikten sonra yerinden kalkıp önce bacaklarımın arasına bir yastık koydu.
Arkama geçerek sol dirseğinden destek alarak uzandı.
Sonra diğer elini yine sırtımda ve bel çukurumda masaj yaparak gezdirmeye başladı.

"Iımm...
Buna alışabilirim."

Çok iyi geliyordu doğrusu.
Midemden gurultular gelene kadar bu şekilde masaj yaptı Ferman.
Midemdeki sesleri duyunca,

"Kızımız acıkmış,hadi annesi kalkalım. Gidip hem seni hem kızımı doyuralım. "

"Tamam." Dedim gülerek.

Yarın son kez okula gidecektim.
Son sınavım yarındı.
Bugün Elif gelecek ve bitlikte evde notların üzerinden geçecektik.

Ama önce bu göbekli kadının kalkmak için yardıma ihtiyacı vardı.

Ferman kendi kalktı, sonrada yavaşça beni kaldırdı.

"Önce bi duş almam lazım." Dedim.

"Tamam güzelim bu kez yardım ederim sana."

İtiraz edemedim.
Çünkü banyoda kayıp düşmekten korktum. Son ayımda istediğim son şey bile değildi bu.
Birlikte banyoya geçtik.
Ferman'ın da yardımıyla sıcak bir duş aldıktan sonra bornozumu giyip çıktım.

Bana arkamdan sarılarak elleri karnımda beni tuvalet aynasının karşısına getirdi Ferman.

Şuan aynadan gördüğüm manzara acayip birşeydi.
Ferman da benim yüzümden ıslanmış ve ince gömleği bedenine yapışmış o canım baklavalar bana meydan okuyordu.

"Ferman, şu an hiçte son ayında olan karının görmesi gereken bir manzara değilsin. "

Dediğimde, Ferman bir kahkaha patlattı.

"Biraz daha sabırlı ol karıcım."

Dedi göğüslerimin altından kollarını sararak.
Sonra kulağıma fısıldadı.

"Sonra çıkaracağım acısını."

Dedi Bu kez boynuma bir öpücük bırakarak.
Ferman'a bir dirsek atıp pufa oturduğumda yüzüm kıpkırmızıydı.

Ferman arkama geçerek elindeki küçük havlu ile saçlarımı kurularken bana bakıyordu aynadan.
Hâlâ utanıyor kızarıyordum. Oysa anne olmama çok az kalmıştı. Benim bu utanma kısmını çoktan geçmem gerekiyordu.