DELİ MİSİN ? ( TAMAMLANDI✔ )DÜZENLENİRKEN YAYINDA KALMAYA DEVAM EDECEK

D.91 Mucize

Selaaamm. Yeni bölüme hazır mıyız.
Hadi okumaya.

******************************

Bu hikâye burada mı bitmeli, devam mı etmeli.
Kararı kim verecek.

Kararı... Kim verecek.!!??

Kader!!

Hazır mısın Aslı.?
Hazır mısın Alev.?

Gözlerimi kapattım bir süre.
Sonra tekrar açtım.
Belime taktığım silah hala belimdeydi.
Elimi arkama atarak silahı çıkardım.

Bir silaha birde pencereden dışarıya baktım.

Yolun sonuydu işte. Aslı'nın kısa hayatına kısa bir zaman eşlik etmiş sonunda bu noktaya gelmiştik.

Alev'in gidişi Alev'in gelişiyle olacaktı.
Ama öyle olmadı.
Pencereye dahada yaklaştım. Aslı bu kale gibi gördüğü binayı her zaman sevmişti. Aslı'nın son isteğini yerine getirmek için seçmiştim burayı.

Pencereye çıkmak için kenardan tutacakken.

"Aslı Hanım!"

Duyduğum sesle arkama çevirdim başımı.

"Ne yapıyorsunuz?
Şuan yaptığınız şey çok tehlikeli.
Lütfen.
Lütfen sakin olun ve pencerenin önünden bu tarafa gelin.

Size birşey olursa Ferman bey hepimizi o pencereden atar.
Lütfen..."

Ferman'ın durumunu bilmiyordu belliki.

"Çık dışarı! " Dedim silahı yüzüne çevirerek.

"Aslı Hanım. " Dedi yine.
Gözlerinde korku vardı.

"Sakin olun lütfen o silâhı bırakın."

"Çık lan dışarı."

Dedim hızla yanına gelip bağırarak.
Sonrada sol elimle dışarıya doğru itekledim.

"Aslı Hanım çıkamam Ferman beyin.."

Dediği anda elimdeki silahı kafasına geçirdim.
Aldığı darbe ile yere serildi.

"Söz dinleyin biraz be.
Daha fazla engel çıkmadan bu iş bitmeli."

Dedim kapıyı kapatıp.
Tekrar pencereye yaklaştım.
Silâhı masaya atıp pencerenin kenarlarından tutundum.

Tek bacağımı dışarıya çıkardım. Tam kendimi bırakacakken onu hissettim.
Onu...

Ufaklık!
Şuan arka arkaya tekme atıyordu. Aslı kendinde olmadığı için ben hissediyordum tekmeleri.
Daha önce hiç hissetmediğim bir duyguyu hissetmiştim.

Olduğum yerde donup kaldım. Kıpırdayamadım sanki felç gibiydim.

Kafam karışmıştı.
Ne yapmalıydım?

"Hayır bitmeli bu iş.
Ben Aslı için varım.
Önemli olan onun isteği.

Diğer bacağımıda dışarı çıkardım ve yan şekilde oturdum.

Kollarımı bıraktığımda bitecekti.
O an bir tekme hissettim. Yine.

Aslı ölmek isterken bu bebek yaşamak istiyordu sanki.

Ufaklık kafamı karıştırıyordu.
Bu yüzden kendi kendime tekrar edip durdum.

"Ben...
Ben sadece Aslı için varım. Aslı ne isterse yaparım.

Ben sadece Aslı için varım. Aslı ne isterse yaparım.
Yapmak zorundayım. "

Ama...
Ama bu.
Bu tekmeler.
Küçük bir cana nasıl...