DELİ MİSİN ? ( TAMAMLANDI✔ )DÜZENLENİRKEN YAYINDA KALMAYA DEVAM EDECEK

D.60 Sakın ölme

Merhaba canlarım yeni bölüme hoşgeldiniz.
Son bölümleri yazarken bende heyecanlandım nedense.🤣🤣
Hadi okumaya geçelim.

***********************************

Sonra hızla kilerdeki dolabın içindeki kapağı açarak Ferman'ı yönlendirdim.

Hiç ses çıkarmadan kapağın içindeki merdivenlerden indi.
Arkasından da ben indim ve kapağı kapattım. Merdivenin yanındaki anahtara basarak ışıkları yakınca Ferman halsiz olmasına rağmen hayretle bakıyordu tünele.

"Hadi çıkalım burdan.
Mutfaktaki gaz patladığında burda olmak istemiyorum."

Ferman sol eliyle sağ omzundaki yaraya baskı uyguladığı için mecburen sağ kolunun altına girdim.
Kolunu kaldırırken canı birkez daha yanmış olmalı ki dişlerini sıkarak inledi.

"Pardon. Ama Aslı kadar nazik olamıyorum."
Ferman anlık bir bakış attıktan sonra önüne döndü tekrar.
100 metre kadar gittikten sonra.
Başını bana çevirip yukarıdan bana baktı. Adam uzun, elden ne gelir.

Bakarak devam etti.

"Bu tünel ne zamandan beri burda."

"Çok uzun zamandır."

"İlk gün buradan girdiniz değilmi."

"Evet." Dedim. Yüzümde sinsi bir gülümseme ile.

"Sizi yalancılar." Dedi. Sitemli şekilde.

"Birde bahçe duvarıymış ağaçmış diye yalan söylüyorsun."

"Oda yalan değildi. Doğruydu deneyip bakmak yerine o köşeye adam koyman seni suçun.
Neyse ne. Artık sus. Sadece yürü. Gücünü çenenle harcama. Çok konuşmak çok enerji harcatır."

Biraz daha yürüdükten sonra artık Ferman'ın hali kalmamıştı.
Tünelin duvarına yaslanarak,

"Dinlenmem lazım."Dedi.

O sırada bir patlama oldu. Büyük ihtimalle mutfaktaki gaz yüzünden olmuştu.
Patlama sesi ve tünelin sarsılmasıyla tünelin üst kısmından topraklar dökülmeye başladı.

Gözlerimi kapatmamla,
Ferman'ın beni yere iterek üzerime kapanması bir oldu.
Yaralanmamdan korkmuştu.

Ses kesilince gözlerimi açtım.
Ferman hâlâ üzerimde yatıyordu.

"Hey! Tamam kalk artık. Rahat buldun heralde."

"Affedersin." Dedi yerinde doğrulurken. Acıyla tekrar inledi.
Hem omuzu hem bacağı acımıştı.

"Aptal. Önce kendini koru.
Ne diye üstüme atlıyorsun yaralı halinle."

Sırtını duvara yaslayarak derin bir nefes aldı.

"Bana söylediğin bütün o sivri lafları zihnime yazıyorum cadı. Sonra hesaplaşacağız."
Dedi kısık sesiyle.

Sonrada olduğu yerde bacaklarını uzatarak oturdu.

"Çokta tın. Hadi kalk çıkmalıyız buradan."

"Benden bu kadar.
Çok kan kaybettim.
Daha fazla gidebilir miyim bilmiyorum."

Sesi kısıktı ve zor nefes alıyordu.
Yetmezmiş gibi titremeye başlamıştı. Dışarı çok soğuk olduğu için bu tünelde soğuktu haliyle.

Ve benim üzerimde kazak ama Ferman'ın ise sadece gömleği vardı.

"Şu haline bak. Bu gömlekle tabi titrersin.

"Bu soğukla alıp veremediğin nedir? Soğuk sıcaktan daha iyi bence.
Ben soğuk havaları daha çok severim terletmiyor hiç olmazsa." Diyordun birde."