DELİ MİSİN ? ( TAMAMLANDI✔ )DÜZENLENİRKEN YAYINDA KALMAYA DEVAM EDECEK

🔥D.42 Konuş

Merhaba güzellerim canlarım.
Bu bölüme kadar sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim.

Beğeni ve yorumlarınız benim için çok değerli.
Lütfen benimle paylaşın. 🤗🤗🤗
Hadi okumaya geçelim.

************************

Sağol.

Tuba ayağa kalkarak,

"Benim artık gitmem lazım.

Ha! Bu arada artık burada kalmaya karar verdim.
Burada bir büro açacağım.
Hemde sana, şirkete yakın bir konumda.
Eski arkadaşım Özlem'i hatırlıyor musun?
Onunla birlikte çalışacağız."

"Öylemi? Hayırlı olsun."

Desemde memnun olmamıştım.

"Olacak merak etme."

Dedi gülümseyerek.
Yarından itibaren bir kaç gün yoğun olacağım.
Ama sonra mutlaka görüşelim.

İş yerlerimiz yakın olacak. Bir yerde güzel bir kahve içelim."

Dedi ve arkasını dönerek uzaklaştı.

Onu çağırarak hata yapmıştım sanırım.
O gittikten sonra tekrar odaya girmek için kapıyı açtığımda Aslı'dan sesler geldiğini duydum. Hemen yanına gittim. Yine kabus görüyordu.
Yine ağlamış, gözlerinin kenarları ıslanmıştı.
Nefesi hızlanmış. Uyanmak istiyor ama uyanamıyordu sanki.

Gayri ihtiyari serum takılı olan elini tuttum.
Uykusunda sıktığı elime baktım. Sonra bakışlarımı yüzüne çevirdim. Az sonra çatık kaşları normale döndü.
Sonrada sakinleşerek durgunlaştı. Ağlaması durdu nefesi düzene girdi.
Hâlâ tuttuğu elimi sıkıyordu.
O rahatlayınca bende rahatlamış hissettim kendimi.
Aslı'ya üzülüyordum. Bir türlü hayatını düzene sokamıyordu.

Hep bir terslik, bir zorluk çıkıyordu.
En sonda babasının miras olayı.
Bakalım uyandığında bu konuyu nasıl halledeceğiz.

Saate baktığımda öğleden sonra 3ü geçmişti. Yine akşam oluyordu.

Bir kaç saate Aslı uyandığında hemşire gelip yarasına pansuman yapacaktı.

Aslı'nın elini elimden yavaşça çekerek yatağa bıraktım.

Koltukta bıraktığım bilgisayarımın başına tekrar döndüm.

Sekreterimin yolladığı anlaşma metinlerini ve dosyaları burdan inceleyecektim.

Aslı'nın düzene giremeyen hayatı benim iş hayatımı da ekliyordu.
Ama şikayetçi değilim.
Onun iyi olması için her zorluğu göze aldım bir kere.
Kapının açılmasıyla gelen kişiye baktım.
Zafer dönmüştü. Elinde benim için getirdiği koyu kahveyi görünce gerçekten sevindim.

" Sağol koçum."

" Abi yiyecek bir şeylerde istermisin."

" Hayır koçum."

" Tamam abi ben dışardayım."

" Tamam. " Dedim sıcak kahveden bir yudum alarak.
Sonra işime geri döndüm.
1 buçuk saat kadar sonra.
İşe iyice konsantre olup baya yol almıştım. Fakat gözlerim kapanmaya başlamıştı. Yorgunluğum belli ediyordu kendini. Aslı'ya göz ucuyla bakıp laptopu yan tarafa bıraktım.

Aslı halen uyuyordu.

Bende bu arada biraz kestirmeye karar verdim.
Kollarımı göğsümde birleştirip başımı geriye yasladım.
Gözlerimi kapatıp zihnimi temizlemeye çalışarak biraz uyumaya çalıştım.