DELİ MİSİN ? ( TAMAMLANDI✔ )DÜZENLENİRKEN YAYINDA KALMAYA DEVAM EDECEK

D.86 İstanbul.

Selam canlarım nasılsınız.
Yeni bölüme hoşgeldiniz.
Umarım beğeni okur ve beğenirsiniz.
Bu bölüm biraz kısa oldu kusura bakmayın. Hastalığımdan dolayı.
Ama kısada olsa bölümü yayınlamak istedim. Hatalarım varsa affola.😘

Hepinizi seviyorum.
**********************************
Ekranda Ferman'ın ve Alperen'in fotoğrafları vardı.

Altındaki yazı, iki iş adamıda kayıp.

Son hatırladığım şey, Ferman'ın ekrandaki fotoğrafı oldu. Sonrası...Yok.

Bir ara gözümü araladığımda yerde Kerem'in kucağındaydım.

Gülce yanımda panikle birşeyler söylüyordu.
Ama kulaklarımdaki uğultulu ve uzaktan gelen sesleri anlayamıyordum.
Sonrası yine karanlık.

O şekilde ne kadar kaldım bilmiyorum.

Kolumda ince bir sızı hissederek uyandım.
Yanımda bir cihaz başucumda Kağan ve Dilek vardı.
Gülce de yanımda gözleri yaşlı elimi tutuyordu.

"Aslı'cım nasılsın.
Daha iyisin değilmi?"

Önce ne olduğunu hatırlayamadım.
O yüzden anlamaya çalıştım.

"Ne oldu.?"
Dedim. Kağan'a bakarak.
Kağan dan önce Dilek yanıma oturup,

"Aslı Hanım.
Korkmayın lütfen, iyisiniz.
Sadece tansiyonunuz düşünce bayılmışsınız."

Ellerimi karnıma koydum.

"Bebeğim.?
Bebeğim iyimi?"

Dedim ağlayarak.

"İyi merak etmeyin.
Ama küçük bir kanamanız var.
Bir süre kıpırdamadan yatmanız sizin ve bebeğimiz için daha iyi olacak."

Bebeğimi kaybetme korkusu ile daha çok ağlamaya başladım.

Gülce:

"Aslı'cım lütfen ağlama bebeğini düşün."

Hem Ferman'ı hem bebeğimi düşününce daha fazla ağlama krizine girdim.

Kağan:

"Dilek hocam böyle olmayacak. Sakinleştiri falan mı versek daha kötü olacak yoksa."

"Evet hafif bişey verebiliriz.
Uyuyup biraz kendini toparlasın."

Kendi soluma dönüp sağ elimi karnıma koydum. Bacaklarımı kendime çektim.
Hala ağlıyordum.

"Ferman.
Ferman nerdesin. Gel. Bizi bırakma."

Dedim mırıltıyla.
Dilek kolumdaki seruma bir ilaç daha ekledi. Ardından gözlerimin kapandığını hissettim.

İSTANBUL

"Kaçınca kurtulurum mu sandın.
Sana bir etek sözüm var.
O eteği giydirecem sana.
Karı kılıklı şerefsiz. "

"Ne kadar korktum anlatamam.
Yiyosa gelde giydir."

Dedi bana doğru ateş ederken.

"Yiyomu yemiyomu görürsün.
Seni şu koca dünyaya ibreti alem etmezsem.
Benim adım Ferman Demirdağ değil."

Dedim arka arkaya kurşun yağdırarak.

Aramızda fazla mesafe yoktu ama hâlâ ne o,nede ben düşmemiştik.

Zafer ,Cihan ve diğer adamlar diğer tarafta biz de bu tarafta çatışmaya devam ediyorduk.

Sonunda sabrım tükenmişti.
Bu iş bu gece bitecekti.

Silâhımdaki şarjörü yenisiyle değiştirip belimdeki ikinci silâhıda çıkararak Alperen'in olduğu yöne doğru arka arkaya ateş ederek yürüdüm.