Babysitting The Ceo Son (On-going)

Chapter 48

"WHY are you causing a trouble again?!" Nakatayo kami ni Zamiel sa gilid habang pinapanood mag away yung magkapatid na Del Fuerto. It's been a week since noong nag mall kami. It's nice naman. Zach is Zach. He always be.

"As I said, I don't know what to do with that bro!" Sigaw ni Sammirah.

"Hindi ka na nga nag paalam, binangga mo pa yung kotse ko! Action ba yan ng isang grown up woman?! Grow up Sammirah!" Binato siya ni Zach ng unan doon sa may sofa.

"I said, I'm sorry na kaya! I will pay you naman! Don't throw that pillow to me! It hurts!" Binato naman siya ng tsinelas ni Sammirah.

"They're like a children who fighting over a candy." May point yung sinabi ni Zamiel.

"Agree ako dyan. Aawatin ko ba sila?" Tanong ko.

"Do whatever you want. Nagsasawa na ko sa dalawang 'yan. I'll be in my room, call me if they stop na." Mas mature pa yata mag isip si Zamiel sa kanila. Jusme!

"That's enough! You two!" Sigaw ko. Sabay silang tumingin sa'kin, I rolled my eyes.

"She's the one who started it. Binangga niya yung car ko! You know how much it cost huh?!" Nag hahamon pa talaga tong si Zach.

"I already apologize na!" Sigaw ni Sammirah.

"Enough na nga! Hindi maganda sa paningin na nag aaway kayo! Ang tatanda niyo na e! Ikaw Zach, just accept the apology of your sister. Ikaw naman Sammirah, be careful next time. Nanghihiram ka lang ng gamit na hindi sayo so be careful." Mahinahon lang yung tono ng boses ko.

"Fine/Okay." Sabay nilang sagot.

"Good. Mag-sitahimik na kayong dalawa dyan! Mga aso't pusa!" Tinalikuran ko sila at dumeretso sa kusina.

Bigla kong naramdaman na may yumakap sa likuran ko. It's him. He loves cuddle me by hugging at the back.

"I'm sorry. Are you upset to me?" He asked with a sweet voice.

"I'm not. Sinaway ko lang kayo dahil hindi 'yon act ng mga adult. Sinasabihan mo si Sammirah na huwag maging childish but you also like that sometimes." Ipinatong niya ang mukha niya sa balikat ko. Ramdam ko yung paghinga niya sa may leeg ko.

"Yeah. I will change that attitude for you, My Graycie." Ang clingy na naman niya masyado.

"Omo! Pasensya na, padaan lang ako. Go team Graza! By the way, good morning po sir Zach." Nag init ang mukha ko ng makita kami ni Chelsea ng ganitong pwesto. Hala! Nakakahiya!

"Good morning." Halatang naka-ngiti si Zach ng bumati siya pabalik.

"Team GraZa lang malakas! Kitakits Graycie." Hindi na ko naka-sagot dahil umalis na siya.

"Your friend is very supportive to us. Tataasan ko talaga siya ng sahod." Hinampas ko ng mahina ang braso niya.

"Masyado ka nang masaya. Pakawalan mo na ko, I heard my meeting ka pa mamaya di'ba?" I asked him.

"Yeah. I think it will lasted until night. What if mag resign na ko para mahaba yung time na makasama ko kayo ni Zamiel?" Ako ang kumalas sa yakap at tumingin sa kanya.

"What if I punch you right now? Okay na samin yung time mo kahit hindi matagal. Don't talk nonsense Zach. Get yourself up. Goodluck and see you tonight." Ngumiti ito.

"Where's my goodluck kiss?" I tiptoed para maabot ko ang labi niya. It's a gentle kiss but with love.

"Happy? Go get a shower now." He kissed my forehead before he left.

This day is normal. Bandang mga 9 am umalis si Zach kasama si Sammirah. Nasa kwarto ako ngayon ni Zamiel. He's playing on his Ipad while me texting my tatay. Kinaka-musta ko sila. Nag-padala din ako ng pera doon kahapon at need na nila. Hindi ko na din tinanong kung may trabaho na ba yung bugok na naka-buntis sa kapatid ko. Tutal di naman siya kailangan doon, ayaw nalang palayasin.

I feel bored. Mamayang gabi pa dating nina Zach. Napatayo ako bigla ng may narinig akong nabasag sa ibaba. What is it?!

"Sino Kayo?!" Rinig kong sigaw sa baba.

"What's going on downstairs?" Tanong ni Zamiel.

"I don't know either. I think nasa panganib tayo." Kinabahan ako bigla.

"What are we going to do?" Halata sa kanya na di na rin siya mapakali.

"We need to hide. If that's robbery, they're not going to hurt us. They're gonna took some of things that worth of a lot of money. But if that's kidnapping, you are the target young master." Knowing Del Fuerto, takaw sila sa mga kidnapping or nakawan. Mahigpit ang security dito, bakit sila nakapasok?

Pumunta kami sa walk in closet niya. Masyadong halata if dito kame mag tatago. Wala din pwedeng pag taguan dito. Maingay sa buong ibaba ng mansion. Nag sisigawan yung mga maids. I hope na walang mapahamak sa kanila. Need naming maka-labas dito. Iyon lang ang isang way para maka-hingi ng tulong.

Tumingin ako sa bintana. Sakto hindi naman mataas ang babagsakan if tatalunin ko 'yon. Wala kasing lubid dito at alam ko din na baka isa isahin na nila buksan ang pinto. Dahan dahan kong binuksan ang bintana. May apakan siya na bakal kaya pag doon ako sumampa hindi mataas ang tatalunin ko.

"Don't tell me na tatalon tayo dyan?!" Tumango ako.

"This is our only hope to escape from them. Need din natin humingi ng tulong. Ako ang mauuna, sumunod ka." Tumango ito. Umapak ako sa bakal at tumalon pababa. Walang tao dito.

"Now, your turn young master." Medyo malakas lang ang boses ko para hindi kami mahuli.

"I-I'm scared.." Yeah I know. He's scared.

"Don't be.. I'm here. Jump now." Sabi ko.

Nanlaki ang mata ko ng may tumakip sa bibig niya, isang lalaking may takip ang mukha. Shit!

"Oh my gosh! Let him go!" Nakita kong nawalan si Zamiel ng malay. I need to save him!

"Saan ka pupunta magandang dilag? Tatakas ka ba? Pasensya na, napag utusan lang kami. Matulog ka muna." Tinakpan niya ng panyo ang ilong at bibig ko. May nakaka-hilo itong amoy. Nan-labo ang paningin ko hanggang unti unti na itong nagdilim.

Cut! End of chapter 48. There's 2 more chapter left before the end of book 1. I'm so happy dahil sa mga sumusuporta nito. Kindly leave a comment and vote. Happy reading!