Babysitting The Ceo Son (On-going)

Chapter 19

NAGING maayos naman ang naging takbo ng mga araw ko. Hindi na ko nagkaka-nightmares. Mukhang ume-epekto ang bagong gamot na iniinom ko. Okay na 'din yon. Ang problema ko nalang ay yung kay Sir Zach. Since that day, lagi niya kong tinatawag. May ipapakuha sa kitchen, magpapa-timpla ng kape or pagkuha ng gamit na kailagan niya. Ang dami daming katulong dito, bakit ako pa?!

"Ugly Graycie, you're spacing out again." Nag balik ako sa reyalidad ng marinig ko si Zamiel. Nasa kwarto niya ko ngayon.

"A-Ah, sorry. What was your saying, young master?" Kamot ulong tanong ko.

"I said, hand me my Ipad." Kinuha ko ang Ipad sa ibabaw ng mini table niya sa kwarto.

"Here. Do you want snacks?" Tumango ito.

"I want cookies." Sagot niya.

"Okay. I'll be right back." Lumabas na ko ng kwarto niya para kumuha ng cookies sa kitchen. Napaka-malas ko ng makita ko si Sir Zach na naka-upo sa may upuan ng counter ng kitchen.

"Oh, hi there. How's son?" He asked.

"He's doing fine sir. Excuse lang, kukuha ko ng cookies niya." Habang hinahanda ko ang snack ni Zamiel. Hindi ko maiwasan na mapa-tingin sa gawi ni Sir Zach. I can't focus. He's too handsome today. No, everyday!

"Don't staring at me like that, Ms. Graycie. You like me too much, huh?" Nan-laki ang mga mata ko.

"Y-You're talking n-nonsense again, Sir!" Tumawa siya. Wala na, ang gwapo talaga!

"Is that so? But your actions is a bit different." Need ko sigurong doblehin yung gamot ko.

"E-Ewan ko s-sayo, Sir. Hahahaha.. excuse me, dadalhin ko na 'to kay Zamiel." Naka-ngiti itong tumango.

Anong problema niya?! Nakaka-inis! Ang bilis na naman ng tibok ng puso ko. Punyeta! Inilapag ko sa mini table ni Zamiel yung cookies at orange juice niya.

"You look like a tomato, ugly graycie. Your face is red. Are you blushing or something?" Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ko. Nag iinit 'yon. Kainis talaga!

"Don't look at me. Eat your food, young master." Dahil 'to sa tatay mo! Piste talaga! Paano ko makaka-iwas kung lagi siyang nasa bawat parte ng bahay?

"You look stupid, ugly Graycie." Magsama kayo ng tatay mo. Kayong dalawa ang nagbibigay sakin ng headache everyday.

Umupo lang ako sa mini sofa niya dito. Na-ipadala ko na din 'yung hinihinging pera ni nanay noong isang araw. Baka masumbatan pa ko pag hindi ko agad na-ibigay.

"You know, you can rest if you're tired na. Huwag mong pigilan." Napalingon ako kay Zamiel. Matured talaga nito mag salita minsan, rude din everytime. 

"Sometimes, you can choose to hide that. Hindi naman kasi sa lahat ng oras pwede mong ipakita na pagod ka na. When you grow up, you can understand that." Sabi ko.

"I'm more maturye than you. Pilit mong ni-conceal lahat ng flaws mo. Ugly Gracie, I suffer a lot when my mother died. I know how It feels when everyone see me as nothing." Itinuloy niya ang pagkain ng snacks na inihanda ko.

I realized it. He's right, nagtatago ako sa anino ng nakaraan. Tinatago ko lahat ng problema and pretend to be okay even I'm not. I'm tired. My life is miserable in the beginning. I don't have a shoulder to cry on.  I'm trying to be strong kahit masakit na.  

"Ugly Graycie, I want to be happy. My mom said, kung ano man ang bagay na nagpapasaya sayo, grab it. Huwag kang papa-lamon sa lungkot. Ikaw? Gusto mo rin maging masaya, di'ba?" Lumingon ako sa kanya. Anong nakain nito at kung ano ano nalabas na may kabuluhan sa bibig niya.

"Of course! Lahat naman tayo gusto maging masaya." Agad na sagot ko.

"Then, be happy. Forget all the bad memories. Make yourself happy and be free. I'm done." Kinuha ko ang tray ng pinag-kainan niya.

Lumabas ako ng kwarto niya para hugasan ang pinagkainan niya. Gumaan ang pakiramdam ko sa mga sinabi ni Zamiel. He's kind a sweet. Buti at wala siyang saltik ngayong araw. Advice talaga need ko ngayon.

"Graycie! Andito ka pala! Halika, tulungan mo kong maghanda ng dinner para mamaya." Hinila ko ni Chelsea papuntang dirty kitchen.

"Ano bang lulutuin at kailangan mo pa ko?" Tanong ko.

"Ginisang toge, ampalaya, adobong manok, pritong tilapia, nilagang baka, buttered shrimp at leche flan sa dessert." Napaka dami naman non!

"Dalawang tao lang naman kakain nyan, bakit napakaraming putahe?" Tanong ko.

"Ewan ko din. Mayaman kasi sila kaya ganyan. Ikaw na sa toge at amplaya. Luto naman na yung iba, yan nalang ang kulang. Gagawa pa ko ng leche flan. Maiwan na kita muna dito." Napa-iling nalang ako.

Kinuha ko ang mga ingredients at nag simula ng mag-gayat. Unahin ko muna ang toge bago ang amplaya. Mabuti nalang at alam ko lutuin ang mga ito. Grabi talaga pag mayaman, kahit ilan lang kakain kailangan madaming naka-handa. Binuksan ko na ang kalan at pina-init ang kawaling gagamitin ko.

Inabot ako ng isang oras bago matapos ang dalawang putahe. Plating nalang ang ginagawa ko ngayon. Naalala ko si tatay, paborito niya ang dalawang ulam na ito. Kaya nga inaral kong lutuin yan.

"Sa wakas tapos na din. Ang galing ko talaga." Bulong ko.

Ini-handa na namin isa isa ang mga lutong pagkain sa mesa. Saktong 6:30 pm baba na si Zamiel at Sir Zach. Tumayo lang kami sa isang gilid, hindi naman ako natatakam pag kumakain sila. I'm not into food kaya okay lang. Sabay pa silang bumaba ng hagdaan. Umupo si Sir Zach sa pinaka-dulo ng upuan at katabi niya si Zamiel.

"This one is taste good." Rinig kong sabi ni Sir Zach. My specialty na ginisang ampalaya. Bagay sa mga bitter na walang jowa! Char!

"Si Graycie nagluto. Is it?" Tumingin sa'kin si Zamiel. Alam niya yung lasa ng luto ko. Tumango ako.

"Oh, she is? You did a great job, Ms. Graycie." Ngumiti ako.

"Plus points ang team GraZa. Pinuri ka ni Sir, teh." Bulong ni Chelsea.

"Tumahimik ka dyan. Huwag mo kong simulan babaita ka." Pagbabanta ko sa kanya. Tumawa lang ito.

Deep inside. I feel so happy. Maliban kay tatay, silang mag ama palang nakaka-appreciate ng luto ko. Sa bahay kasi puro pintas mga tao 'don. Ang sarap nila batuhin ng sandok. Pati yung ex ko, he never like anything i cook for him. Fuck that bastard! Erase, Graycie. Focus on your work and don't think too much.

Cut! End of chapter 19. Don't forget to leave a comment and vote. Happy reading.