Babysitting The Ceo Son (On-going)

Chapter 37

I WENT to the hospital nang makarating sakin ang balita na na-aksidente sina Graycie and Zamiel. Zamiel is fine. He had wounds and bruises. Pero si Graycie ay nasa ER ngayon. May tumusok daw na bubog sa tagiliran niya at tumama yung ulo niya sa may bato. Pinuntahan ko si Zamiel sa room niya dito sa hospital.

"Son? May masakit ba sayo?" Umupo ako sa may tapat ng bed niya.

"I-I'm sorry dad, if nakinig lang ako kay Graycie hindi to mangyayari. It's all my fault." Nagsimulang magtubig ang mga mata niya.

"Don't blame yourself. Accident lahat ng nangyari. Walang may kasalanan dito." Alam kong magiging ganito ang mangyayari.

"B-But she's chasing me. Hindi siya pumayag samahan ako na puntahan ka kaya tumakbo ako paalis sa mansion. I know na hindi kayo okay na dalawa. K-Kaya hindi ka u-umuuwi ng mansion." Mau point siya. Tiniis ko talagang di umuwi pero hindi niya din ako tinawagan or i text. 

"Sorry for that. Pero mali pa din na mag throw ka ng tantrums sa kanya. Don't be like that son. Nasaktan ka rin kaya don't blame yourself. Magpahinga ka na muna. Magiging okay din si Graycie." I wiped his tears.

I'm sitting here for hours and the nurse has called me. Malayo na sa panganib si Graycie. She lost so much blood kaya need niya ng blood transfusion. Luckily, mayroon sila ng type ng blood niya. Tulog si Zamiel. Pumunta ko sa kabilang kwarto para silipin si Graycie.

Sobra ko siyang namiss. Hindi naman ako nagalit sa nangyari noong isang linggo, naiinis lang. Siguro dahil na din sobra na yung mga actions ko at sobra siyang uncomfortable sa ganoon.

"Kanina lang binubulyawan mo pa ko. I'm fine with it. Pagalitan mo ko ulit. Hindi ako magagalit, promise. Sinisisi ni Zamiel ang sarili niya. Can you explain it to him na hindi niya kasalanan?" Lumapit ako sa kanya. "Your face has a wounds but maganda pa rin as always. Mag-pagaling ka na at babalik na tayo sa dati." I kissed her forehead and left.

I been so stressed these days. Company, meetings and business trips. Mga nag aabang na 'yan na gagawin ko. But before I'll leave, I need to be sure na maka recover na sila para makauwi na. I got hungry so I texted Mang Bert na bumili ng food for us.

"Mr. Del Fuerto?" Nagulat ako.

"O-Oh Sir! You're Graycie's father, right?" Tumango ito. Bakit andito ang Father niya?

"Naalala mo pa ko! Kamusta pala ang anak ko sa trabaho? Pasensya na din sa last na pagkikita natin a." Anong sasabihin ko?

"She's doing fine. Don't worry Sir." Ngumiti ito.

"Salamat naman. Pakisabi sa kanya na alagaan niya sarili niya. Huwag siyang mag-papalipas ng gutom. Hindi niya kasi ako ni-rereplyan e." Tumango ako sa kanya.

"Tay! Andito ka lang pala. Hinahanap ka na ni nanay." This is Graycie's sister. Yung pinalit nung ex niya sa kanya.

"Sige na hijo, tapos na ang check up ng anak ko. See you again Mr. Del Fuerto." Kita ko pa na tumingin sa'kin yung kapatid ni Graycie.

I know her. Nakita ko siya sa Park noong dini-distract ako ni Graycie. I know about Graycie's family, I'll perform a background check on her. Kaya hindi na ko nagulat ng i-kwento niya yung nangyari sa kanila ng ex niya. Pero wala akong alam sa hidwaa nila ng nanay niya. Alam ko din na kapag nalaman ni Graycie to, magagalit siya sakin.

It's for my son's safety kaya ko 'yon ginawa noong bago ko siya tanggapin. I know na marami pa siyang secret na hindi ko pa alam. Like yung about sa mother niya. I don't want her to suffer a lot. I like Graycie at walang pwedeng manakit sa kanya.

I want her to be happy and make new memories with us. Ilang beses ko din iniisip na bakit ayaw niya akong sagutin nalang? Alam kong ayaw niya kong maging rebound pero alam kong di pa yon yung reason niya.

"Sir, ito na ang pinabili niyong pagkain. Magpapadala nalang ako ng mga gamit niyo at yung kina Graycie." Mang Bert handed me the foods na ini-utos ko sa kanya.

"Yes. Thank you." I answered.

"Tawagan ko lang si Manang Cynthia mo para mai-handa na yung mga gamit niyo." Tumango ako sa kanya. Dumiretso ako sa kwarto ni Zamiel. Tulog pa din sita. I not gonna wake him up. He's still have to rest.

I sit on the sofa and open my laptop. Yes, I have many paperworks needs to be done. Ini-open ko ang foods at kumain while scrolling onto my laptop. I will flew in Japan next week. After sa Brazil at Thailand naman. Being a CEO is not easy. Bukod sa ubos lagi oras ko, hindi ko pa makita yung mga tao na dapat ka-bonding ko. Kakakuha ko lang ng trust ng anak ko. Kaya ayoko siyang mabigo.

I closed my laptop because my head hurts. I massage my temple to ease the pain. Too many works. Mayaman nga ko, busy naman lagi. Gusto ko din ng free time para maka bonding sila. When the time comes, susulitin ko na talaga. I won't miss a chance to be their side. Iniisip ko palang napapa ngiti na ko.

Cut! End of Chapter 37. Kindly leave a comment and vote. Thank you and happy reading to all.