Akşam
Her iki aile Nasuh ağanın isteği üzerine Şadoğlu konağında toplanmıştı. Tek biri kişi haricinde o da Azize Aslanbey. Kendisi Kars'a gitmişti. Zaten o değişmemişti. Her zaman ki gibi yine Şadoğullarına düşmandı , aynı kini üzerindeydi. Yokluğu daha iyiydi.
Aslanbeylerden Sultan Aslanbey , Aslan Aslanbey , Füsun Aslanbey , Reyyan gelmişti.
Bir iki ay evvelde bazı gerçekler ortaya çıkmıştı. Miran'ın aslında Hazar Şadoğlu'nun oğlu olduğu , Reyyan'ın da Füsun'un öz kızı olduğu ortaya çıkmıştı.
Herkes mutlu şekilde masaya geçti.
Ben ve Azat'ta odamızdan el ele çıkıp aşağıya indik. Gülümseyip herkese "hoşgeldin" dedik.
Ben ve Azat yan yana oturduk. Benim yanımda Reyyan Miran , Azat'ın yanında Yaren Harun vardı. Karşımızda annem , kardeşim , halam , Hazar bey , Zehra hanım , Handan hanım , Cihan bey vardı. Masanın tam ucu kısmında Nasuh ağa vardı.
Nasuh ağanın sözüyle yemek başlandı. Herkes birbirlerine şaka yaparak , gülerek yemeği yedi. Çok güzel geçti.
Yemekten sonra geri odamıza çıktık Azat'la. Yorgun bir şekilde yatağa uzandım.
"Mutlu aile tablosu dedikleri bu olsa gerekti Azat! En kötü günümüzde bile artık hep böyle gülelim!"
"Aynen!"
Azat sözlerimle gülümseyip uzandı yanıma. Bastırarak öptü yanaklarımdan yine.
