Gerildim. Yutkundum. Sonra gözlerim doldu. Hiç bir şey demeden Fırat'a sarıldım. Bugün başıma gelenleri , o gizemli not ile sahibini kafamdan attım. Ama şimdilik.
"Gönül... Tamam geçti. Sakin ol. İyisin sen değil mi?"
"Seni gördüm daha iyi oldum!"
Yaren bu sözlerime bir hayli sinirlendi ancak kendini belli etmedi. Elini yumruk yaptı.
"Çok özledim sizi Fırat!"
"Bizde seni... Onlar seni salmıyorlar. Farkındayım. Ancak bugün nasıl dışarı çıkabildin ?! Kaçtın mı?"
"Hayır Fırat kaçmadım. Gül'ün ödevi filan vardı. U unutmuş. Okula gittim bende. Korumalarada haber verdim. Öyle işte. Şimdi konağa dönüyordum."
"Haa tamam iyi o zaman. Hadi gel bırakayım seni konağa. Bende Yaren'i bırakacaktım zaten."
"Yaa öyle mi ne iyi ? Neden bu kız yanında ? Neden onu sen bırakıyorsun ki?!"
Yaren yine sinirlendi. Onun sinirleriyle hep oynuyordum çünkü. Bu sefer lafa girdi. Hatta Fırat'ın elini tutarak!
"Sevgilimle back to Konak yapamaz mıyız Gönül hanım ?! Sevgilimin beni konağa bırakmasınada laf edemezsin orada dur işte!"
"Neeee?! Bu bir şaka mı ?! Fırat?"
Fırat yutkundu. Bir şey demedi. Hatta Yaren'in elini sıktı bana baktı. Cevap verdi.
"Aşık oldum ben Gönül. Yaren'i seviyorum. Sevgiliyiz. Doğru yani."
"Ayyy şu an haykıracağım ! Sen ve Yaren... Şaka gibisiniz...
Ama şunu söyleyeyim sizinki çabuk biten piller gibi kısa ilşkiniz olacak!"
"Boş konuşma Gönül! Ayrılıp ayrılamayacağımıza sen karar veremezsin!"
"Ya ya ben veremem! Ama Nasuh ağa verebilir! Senide istemediği bir adamla evlendirebilir mesela!"
"Gönül! Yaren! İkinizde kesin kavgayı! Binin şu arabaya! Sizi konağa bırakayım kimse görmeden!"
"Sevgilim doğru söylüyor. Hadi aşkım benim gidelim."
İkisine öfkeyle baktım. Konuşmadım. Fırat nasıl olurda bu yılan kızla sevgili olur ? Onun neyine aşık olmuş kadar kör oldu ?
*
Arabaya bindik konağa getirildik.
Sonra Fırat Yaren'in yanağından öpüp gitti. Ters ters baktım. Konuşmadan konağa geçtim.
