Kahvaltı toplandıktan sonra ben odaya geçecektim. O anda bir kol beni tutarak durdurdu. Bu seferde beni durduran kişi ve isim , Azat'ın biricik , yılan kardeşi Yaren'di!
"Hayırdır ya?! Annesi oğlu bitti! Şimdide kardeş ateşi mi göreceğim?"
"Ne sandın başka ya ?! Sana burada rahat bir hayat sürmene izin vereceğimize mi ?!"
"Yok canım ben Azat'la keyfimle evlendim ve gayet rahatım ya hiç sorma! İstediğinizi yapın umrumda değil! Mutlu olmadığım bir yerde asla rahat etmem ben zaten! Ama sizin üç kuruş etmez laflarınızlada burada kendimi ezdirmem!"
"Haddini bil Aslanbey bozuğu!"
"Sen haddini bil annesinin yavru yılanı !"
Yaren bu sözlerimle öfkelendi. Suratıma tokatı patlatacaktı ki son anda onun kolunu ben tuttum ve durdurdum. Tabi ki ezik Gönül olmayıp , beni ezenleri ezecektim !
"Bana bak hadsiz kız! Seninle aramızda hiç bir mesele yok! Durup dururken başkalarıyla uğraşma! Sana ağır laf etmek istemiyorum ama rahat durmazsan ederim! Şimdi çık git karşımdan ! Uğraşma benimle! Derdin Miran'sa eğer...
Kapı orada peşine takılabilirsin!
Malum herkes kendine yakışanı yapar!"
Yaren'e ayarı verip çenesini kapadıktan sonra Azat'ın odasına geçtim. Onun odasına birde bizim odamız diyemezdim herhalde. Kapıdan Yaren'e ters ters bakıp sonra sertçe kapattım.
Yaren ise ona yaptığım bu hareketle bir hayli öfkelendi.
Mızmızlanıp öfkeyle ayrıldı bulunduğum odanın önünden.
