Azat hesap sorduktan sonra odadan öfkeyle ayrıldı. Bende Azat'la kaldığımız odaya saklandım. Azat gider gitmez çıkıp Yaren'in odasına daldım. Kapıyı kitledim. Beni gören Yaren bir gerilim daha yaşadı.
"Hadi bakalım seni bu sefer elimden kim kurtaracak! Yılan yavrusu!"
"Sende kes şu yılan yavrusu kelimeni! Önce kendine bak ruh hastası!"
"En azından senin kadar kafamı kötülüklere harcayacak kadar bozmadım!"
"Git! Git odamdan!"
"Gitmezsem ne olur?!"
"..."
"İğrençsin! Çok iğrenç bir insansın Yaren! Beni sırf o gün sana laf çarptım diye rezil ederek intikam almışsın! Yazık kafana!"
"Kes ! Kes ! Git!"
"Gerçekler acıdır Yaren. Duymak zorundasın! Şu an seni öldürmem gerek mesela. Ama o kadar cani bir insan olmadığım için yapmayacağım bunu. Daha bir etik yolu var bünün ama!"
"N ne ?!"
"155'i aramak ve tımarhaneye yollamak mesela! Nasıl güzel fikir değil mi ?!"
"Buna izin vermem Gönül! Ben deli değilim!"
"Değilsin tamam inandım!"
Yaren çok sinirlendi bana. Karşıma geçti. Öfkeyle elleriyle karnıma vurarak itmeye başladı. Ben bu darbesiyle acı çekmeye başladım. Beni kapının oraya kadar karnımdan vurarak götürdü. En son acıyla bağırdım , elimi karnıma götürdüm. Yaren geri çekildi. Ne olduğunu , bana Ne yaptığını bilmiyordu ? Çünkü hamile olduğumu bilmiyordu!
"Ahhhhhh!"
"N ne oldu be?! Sadece karnına vurdum ?! Ne nazlıymışsın be ?!"
Dedi. Ama sonra kanlı elimi gördü. Bacaklarımın arasından akmaya başlayan kanları gördü.
Yaren şoka girdi.
"K kan mı ?!"
"Pislik Yaren! Pisliksin! Ahhhhhh! B bebeğim!"
"Bebek mi ?! Ne ?!"
Yaren bebek dediğimi duyunca korkuyla kapıya geldi tuttu beni. Sonra yatağına götürdü. Normalde yardım etmezdi ama şu an kanama geçirmeme neden olduğu için yardım ediyordu. Korku ve gergin bir şekilde kapıyı koşup kapıyı açtı.
*
Azat'ta şirkete gitmemişti hem. Aşağıya mutfağa kahvaltı yapmaya gitmişti. O sırada Yaren'in çığlıklarını duydu.
"Abiiii ?! Anne ?! Yetişin ! Çabuk ! Gönül kanlar i içinde!"
