Konakta artık mutluluk vardı.
Tek bir kişi haricinde. O da Yaren'indi.
Daha üç aydın evli olduğu kocasına alışamamış , onu sevmemişti.
Mutlu değildi kısacası.
Ve en kötüsü sürekli onunla uğraşıyordu. O derece psikopat bir adamdı Harun.
Yine Yaren benden özürdiledikten sonra uğraşma operasyonuna girmişti Harun. Yaren mutfaktaydı.
"Ooo Yaren hanıma bak. Demek mutfağa girmeyi biliyormuş!"
"Kes sesini be seni hayvan herif!"
"Ayıp oluyor ama! Hani değişmiştin! Seni yalancı küstah şebeği!"
"Ne diyorsun sen Harun?! Bana üslubuna dikkat et!"
"Sen dikkat edersen canım karıcığım , ben her zaman dikkat ederim."
"Uğraşma artık benimle bıktım senle yeminle!"
"Seninle uğraşmak benim için büyük bir zevk Yarencim!"
Harun oturduğu yerden kalktı. Yaren'i arkadan Saray. Sertçe boynunu öptü. Bu hareketi Yaren'i sinirlendirdi.
"Pisliksin! Bırak beni!"
"İnsan kocasına pislik der mi ha karıcığım! Hadi gel sen şöyle odamıza! Yapmamız gereken bir şeyler var! Bak yok dersen benden çekeceklerin var!"
Yaren gözleri dolmuş şekilde Harun'u çekti kendinden. Sonra akan gözyaşlarıyla Harun'a tokat attı.
"Sen iğrenç birisin! Nefret ediyorum senden!"
"Bende sana çok aşığım Ne yapacağız bunu?"
Yaren ters ters baktı Harun'a. Sonra ağlayarak çıktı mutfaktan. Harun'da dalga geçti.
