...
Belime zorla silah dayatılmış , Azat'a zorla "evet" diyerek nikahım kıyılmıştı. Artık resmi olarak Azat Şadoğlu'nun karısıydım. Artık Gönül Aslanbey değil Gönül Şadoğlu olmuştum.
Berbattı tabi.
Düşmanı olduğum ailenin soyadını almak berbattı tabi ki. Hem sevmediğim bir adam , hemde onun soyismi...
Çekilmeyecek bir şey bu.
Artık olan oldu ama. Bitti her şey. Geriye tek berdel kaldı !
O da dört gün sonra!
Sırf iki aile mutluymuş gibi görünecekti. Düğünler yapılacaktı şatafat olsun diye. Zorla evlendirilmem birde yetmezmiş gibi üstüne zorla gelinlik giyecektim.
*
Yine Azat'ın odasındaydım. Ama bu sefer şaşırdığım bir şey vardı.
Yatağın üzerinde bir çarşaf ve bir gecelik vardı.
Hiç utanmaları kalmamış gibi birde gerdek hazırlığı yapmışlardı pislikler!
Elime aldım çarşafı ve geceliği. Sonra ağlayarak gücüm yettiğince yırtmaya , parçalamaya başladım. Yırtmayı başarabildiğim geceliği yere fırlattım. Çarşafıda öyle attım yere. Sonra ellerimi saçlarıma atıp kendimi yere bıraktım.
Ağladım.
Günlerdir böyleydim. Hep ağlıyordum hep çaresizdim.
En son odama giren bir başkasıyla birlikte bakışlarımı o yöne çevirdim. Gelen Şadoğullarının hizmetçisi Melike'ydi. Bana bir şeyler söylemeye gelmişti.
"Beni Handan hanımım gönderdi"
"Acaba gene bana ne laf sokmak için gönderdi seni?!"
"Buraya bıraktığı çarşaf ve gecelik ile ilgili. Malum dört gün sonra düğün olacak. Ve gelenek olarak bunu bıraktırdı. Yapman gerekeni..."
"Yapmam gereken hiç bir şey yok! İstemediğim bir adamla nikahlanmam yetmezmiş gibi birde onun koynuna girmem asla!"
"Hanımım dedi ki! İftira atmasını biliyorsa kocasıyla yatmasınıda bilecek! Bunu kendiside istemiyormuş zaten! Sadece törenin gerektirdikleri! O çarşaf bu odadan temiz çıkmayacak! Dedi."
Melike'nin son söyledikleriyle birlikte kalbime bir hançer saplanmıştı adeta!
Yetmez miydi bunlar ? Yetmiyormuydu ?
Önce berdel kararı dediler kabul ettik !
Azat'la nikahlan dediler ! Nikahlandım !
Ama bu kadarı olmaz ! Olamaz !
Bu kadarı demek namusumu düşmanımın ellerine teslim etmek demek ! Bunun iftirasını bile attığımda köpek gibi pişman olmuştum! Şimdi bunun gerçeği isteniyordu ve ben korkuyordum , istemiyordum bunu !
Tek umudum artık Azat'ın bana olan nefretineydi.
Umarım dedesi , Haşmet ağa ve töre bunu istiyor diye zorla dokunmaya kalkmaz bana ! Umarım berdel günü o gece bana sahip olmaz !
Bu düşünce bile tüylerimi tiken tiken etti.
