Extra Chapter (29)Unicode

Start from the beginning
                                    

ဤညသည် အရင်လိုမျိုးမထူးမခြားနားဖြစ်လေသည်။
Wen Wei သည် ခေါင်မိုးထက်တွင် ကော်ဖီတစ်ခွက်နှင့်ထိုင်နေရင်း အနောက်မှ ခြေသံများထွက်လာသည်ကိုကြားရသည့်အခါ ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။အလင်းရောင်၏အရိပ်ထဲ၌ Ling YiShen ရပ်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရပြီးခက်ထန်သည့်သူ၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကိုလည်း ပြသလျက်ရှိသည်။အထီးကျန်ပြီးအနွေးဓာတ်မဲ့နေသလိုမျိုးဖြစ်နေသော်လည်း သူမအတွက် အစစ်အမှန်ကဲ့သို့ မခံစားရပေ။Li Yishen သည် သူမနှင့်ပိုပြီး ဝေးကွာသွားသလိုလို ဒါမှမဟုတ်လည်း ပိုပြီးနီးကပ်လာသလိုလိုပင် ။

သူက သူမဆီသို့လျှောက်လာပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
" အရမ်းကိုလှပလွန်းပေမဲ့ မြို့က တစ်သီးတစ်သန့်တည်းရှိနေပြီး အထီးကျန်ဆန်နေသလိုဘဲ "

Wen Wai ကပြုံးလိုက်ပြီး
" စိတ်ပျက်စရာထဲကနေ မျှော်လင့်ချက်ကို​ရှာနေတာပေါ့ "

Ling Yishenက ရယ်သောကြောင့် Wen Wei ကလည်း လိုက်ရယ်မိသည်။သူမလက်ချောင်းများကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး အလင်းတန်းသေးသေးလေးကို ထိကစားနေသည့်အခါ သူမ၏မျက်ဝန်းများမှာမှေးကျဥ်းသွားပြီး ပြုံးမိလိုက်သည်။သူလည်းဘဲ သူမဆီသို့အကြည့်ရောက်သွားမိလေ သည်။သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက လေထုသည်အနည်းငယ်ထူးခြားနေသည့် ခံစားချက်မျိုးရနေသည်။

နောက်ဆုံးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ညစာအတူစားဖို့သွားခဲ့ကြသည်။ဂဏန်းသားခေါက်ဆွဲပြုတ်၊ကြက်ပေါင်ကင်၊ဂန္ဓာမာပန်းအဝါလခြမ်းကွေးပေါင်မုန့်၊Songjiang ငှက်သိုက်၊ခရုဆီနှင့်ကြော်ထားသည့်မုန်ညှင်းစိမ်းကြော် စသဖြင့် အားလုံးက ရှန်ဟိုင်းစတိုင်ထင်ရှားသည့်အချက်အပြုတ်ဟင်းလျာများဖြစ်ကြသည်။

Wen Wei သည် ငါးတစ်ပိုင်းကို မြည်းလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။
" မန်နေဂျာLing ရှင်က ရှန်ဟိုင်းကလား? "

သူကခေါင်းခါလိုက်ပြီး
" မင်းကရော ရှန်ဟိုင်းသူမဟုတ်ဘူးလား? "

သူမ ခဏ​လောက် ကြောင်နေမိပြီး နောက်မှ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
" ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မကလေးဘဝတည်းက ရှန်ဟိုင်းမှာနေလာခဲ့တာ ရုံးချုပ်က ဒီဘက်ကိုမပို့ခင်ထိပေါ့ရှင် "

အကောင်းဆုံးအချစ်ကို ပေးပါရစေ// အေကာင္းဆုံးအခ်စ္ကို ေပးပါရေစ(Myanmar Translation)Where stories live. Discover now