Nang nakarating kami sa school ay nakita ko si Psalm na naglalakad rin papasok si gate. Napangiti nalang ako at agad akong napatingin kay Saint na naglalakad ng tahimik sa likuran ko.
"I'll go now, okay? Bye!" Sabi ko sakanya at tumango lang siya saakin. Nagmamadali akong naglakad papasok sa gate para maabutan si Psalm.
Nang nasa likuran na ako ni Psalm ay agad ko siyang kinalabit. Napatingin naman siya saakin at agad sumilay ang mga ngiti niya sa labi niya. Ngumiti narin ako sakanya at sumabay ako sakanya sa paglalakad.
"Hi Sabrina." Nakangiti niyang sabi.
"Hello, Psalm. Parang tagal natin hindi nagkita ha." Natatawa kong sabi. Tumango naman siya sakin.
"Yun nga akala ko nga ilang buwan tayo hindi nagkita." He joked. Nakita ko ang paglingon ng ibang estudyante saamin habang naglalakad kami sa canopy ng school.
"Sorry, hindi kita nasundo ngayon. Nagka-problema kasi sa bahay.." Ngumiti ako kay Psalm.
"Ayos lang, hinatid naman na ako ng kuya ko." I said, which is not true dahil si Saint naman talaga ang kasabay ko.
"I see. Tsaka parang hindi narin kita mahahatid for the next two weeks dahil palagi kaming may training." Napakamot siya sa batok niya habang sinasabi yun.
"It's okay, Psalm. Hindi mo naman kailangang maging personal driver ko araw-araw." Natatawa kong sabi. I saw how his breath stayed calm dahil sa sinabi ko.
"A, I'm relieved akala ko magagalit ka." He said.
"Bakit naman ako magagalit? Hindi mo naman ako responsibility." Ani ko at tumawa. He then looked at me.
"Yes you are my responsibility, Sab." Mahinahon niyang sabi, that's strange. Psalm is usually jolly at palaging nakangiti but ngayon, he looks tired.
Nang makarating kami sa classroom ay nakita kong agad na napahalukipkip si Psalm and closed his eyes. Halata talagang pagod siya dahil para na siyang hindi mahitsura.
Umupo ako sa tabi niya at bahagyang sinundot ang balikat niya. He opened his tired eyes at agad namang sumalubong saakin ang mala-anghel niyang mga mata.
"You look tired, Psalm." mahina kong sabi. Ngumiti siya ng tipid saakin at tumango.
"Training has been rough. I nearly collapsed yesterday." He is so tired at halatang-halata yun sa mukha niya. But I know he can't ditch class dahil scholar siya dito, dahil athlete siya.
"Magpahinga ka muna sa clinic. Sa afternoon class kana pumasok, ako na bahalang mag explain sa adviser natin." I suggested.
"Thank you for worrying but I can handle myself. Tsaka kailangan kong humabol sa academics ko." Aniya. Bahagya naman siyang sumanadal sa balikat ko kaya nagulat ako, pero pinabayaan ko nalang siyang isandal ang ulo niya sa balikat ko dahil alam kong pagod siya.
"But you need to rest too, you know. Baka ma over fatigue ka." I tried to explain to him what might happen to his body.
"Hindi yan, I'm not a athlete for nothing. Just let me sleep for how many minutes." I heard him say. Wala naman akong magawa kundi ang pumayag sa gusto niya. Tsaka katawan niya yan alam niya naman siguro mag-alaga sa sarili niya.
"But know the limits of your body, okay?" I said. I felt him nodded at natahimik na siya. His breathing deepen kaya alam kong natutulog na siya.
Ilan sa mga classmates ko ay napapatingin saamin at nagbubulong-bulungan, pero hindi ko nalang sila pinansin.
Inilabas ko nalang ang cellphone ko and opened my instaface. Ilan sa mga schoolmates ko ay may message saakin pero hindi ko nalang pinansin. Savienna even messaged me.
sa.vienna: the mansion is really boring...
sa.vienna: dalhan mo ako ng milktea pag uwi, gusto ko matikman nakita ko sa tv kanina 😆
Napangiti nalang ako sa sinabi ni Savienna. I typed a message and replied to her.
danica.sy: okay, behave ka diyan hindi mo bahay yan. 🤞🏻
sa.vienna: yes!! whatever. 💪🏻😎🤟🏻
She is using emojis so much. Lmao. Magre-reply na sana ako ng nakatanggap ako ng text. Agad naman nanlaki ang mga mata ko ng mabasa ko ang text na yun at bigla akong kinabahan.
From: Saint
I see what you're doing right there, baby. Get rid of him or i'll hurt him. 😾
WHAT'S WITH THE CAT EMOJI?! DAMN SAINT.
----
a/n:
