İkinci şans

Bölüm 37

Not: kısa bir bilgilendirme yapmak istiyorum. Ağır ağır finale yaklaştığımız için 4 ay sonra, 1 sene sonra diye ilerleyeceğiz. Baran&Mira&Umut üçlüsünün her anını sizlere yaşatmak istiyorum.

İyi okumalar...

4 ay sonra...

Şuan hazırlanıyordum. Bugün Umut tam 5 ayına girmişti. Oğlumla birlikte babaya sürpriz yapıp şirkete gidecektik. İyice toparlanmıştım. 4 ay önce Baranın amcasının ve babasının ölüm haberlerini almıştık. İkiside boş bir fabrika patlamasında can vermişlerdi. Bu olayda Baranın parmağı olduğunu biliyordum fakat kulaklarımı ve gözlerimi kapatmıştım. Saf numarasına yatmıştım.

Altıma siyah kumaş pantolonumu, üzerime kırmızı gömleğimi giymiştim. Siyah stilettolar ve siyah kabanımla kombinimi tamamlamıştım. Saçlarım artık taranmıyordu bile bakımsızlıktan bu yüzden ensemden doğal bir topuz yapmıştım. Sade bir makyaj yapıp kırmızı rujumla noktalamıştım. Kanka Baran yerle bir olucak yanlız. Ee olsuns.

Umutun üzerine siyah tüylü zıbın giydirip onun üstüne siyah ponçik ayıcık motifli ceketini giydirmiştim. Kafasınada ayıcıklı bere giydirmiştim. Tosun oğlum iyice tosunlaşmıştı.

Umutu bebek pusetine yatırıp aşşağıya inmeye koyuldum.

"Çıkıyor musunuz kızım?"

"Çıkıyoruz Güliz abla babaya sürpriz yapacağız bugün." Dedim gülümseyerek.

"Tamam kızım Allaha emanet olun."

"Sende Güliz abla görüşürüz."

Evden çıkıp arabaya doğru yürümeye başladım kapıda binlerce koruma vardı fakat artık bu duruma alışmıştım. Umutun pusetini yanımdaki koltuğa kemerle sabitledikten sonra kendi tarafıma geçip arabayı çalıştırdım.

Kısa bir yolculuğun ardından şirkete varmıştık. Arabanın bagajından bebek beşiğini çıkarıp puseti üstüne sabitlemiştim.

Şirkete giriş yaptığımda herkes garip garip beni süzüyordu. Patroniçe oğluyla dönmüştü şaşırmaları normaldi.

Asansörden inip Baranın odasına yönelmiştim.

"Hoşgeldiniz Almira hanım." Dedi Baranın asistanı.

"Hoşbulduk Çağla Baran odasında mı?"

"Odasında Almira hanım haber verim ben."

"Yok yok haber verme sürpriz yapıcaz biz."

"Peki nasıl isterseniz."

Baranın kapısını çaldım ve gel deyince içeri girdim. Doğrusu ilk Umut girdi kocaman beşiğiyle. 

"Biz geldikk!"

"Hoşgeldiniz güzelimm."

Baran yerinden kalkıp bana sımsıkı sarıldı. "Benim papatya kokulu enerji kaynağım gelmiş."

"Sıkıldım evde otur otur sana sürpriz yapalım dedik."

"Çok iyi yapmışsınız."

Baran benden ayrılıp Umuta yöneldi.
"Babasının minik aslanı mı gelmiş? Baba seni çok mu özlemiş." Baran Umutun kokusunu içine çekiyordu. Onları böyle izlemek çok hoşuma gidiyordu.

"İki prensim.." diye mırıldandım.

"Sende bizim tek prensesimizsin.." dedi Baran gülümseyerek.

Ben Baranın koltuğuna oturup dosyalara göz gezdiremeye başlamıştım. Baranda oğluyla hasret gideriyordu.

"Güzelim işe döndüğünde artık ceolukla başlasan mı diyorum koltuğa çok yakışıyorsun. "