İkinci şans

Bölüm 19

İyi okumalarrr...

Baran ile yol boyunca hiç konuşmamıştık. Evin bahçesine arabayı park etmiştim ama Baran hala boş boş önüne bakıyordu.

"Sevgilim?"
Duymadı.

"Baran!"

"He.. efendim."

"Hadi sevgilim içeri geçelim."

"Tamam.."

İkimizde arabadan inmiştik. Eve doğru yürürken Baran'ın elini tutmuştum. Onu toparlamam gerekiyordu.

Eve girip merdivenlere yöneldik. Baran'ı ilk defa bu kadar dalgın görüyordum. Bu yüzden nasıl davranmam gerektiğini kestiremiyordum. Odamıza çıkmıştık.

"Miram ben uyumak istiyorum."

"Sevgilim uyursun ama ilk bi konuşsak?"

Kafasını salladı. İkimizde üzerlerimize pijamalarımızı giydik ve yatağa girdik. Baran'ın göğsüme çektim. Ben kendimi onun göğsünde yatarken çok huzurlu hissediyordum belki oda hissederdi.

"Bak biliyorum senin için çok zor, ama geçti sevgilim. Bu hayatta benim için değerli olan tek varlık sensin. Yalvarıyorum sadece ikimiz olalım. Biz ikimiz çok güzeliz kimsenin bozmasına izin vermeyelim. Ben sensiz yapamam Baran. Beni sensiz bırakma."

"Özür dilerim. Benim yüzümd-"

"Hayır!"diye çıkıştım.

"Hiç bir şey senin yüzünden değil. Sana bu konu hakkında özür dilemeyi yasaklıyorum. İkbal hanımım kendi ayıbı böyle bir şeyi yapmış olması. Bu senin suçun değil. Sen kendini toparlayacaksın. Sen benim Baran'ımsın. Hem ben sen böyle olunca ne yapcağımı bilemedim. Sadece ben senin göğsünde huzur bulduğum için göğsüme yatırmak aklıma geldi. Mal gibi kaldım sen böyle olunca."

Baran güldü. Hissettim.

"Şuan dünyadaki en huzurlu yerdeyim. Ama alışırsam bırakmam." Diyerek göz kırptı.

"Alışş!" Diyerek saçlarının üzerinden öptüm.

"Onu affedicek misin?"

"Hayır."

"O kadın benim çocukluğumu mahfetti. Yetmezmiş gibi seni öldürmeye kalktı."

"Başka şeylerdemi var? Anlatmak ister misin sevgilim?"
Kafasını salladı.

"Daha önce kimseye anlatmadım. Nasıl anlatılır onuda bilmiyorum."

"Bende bilmiyordum ama bir şekilde oluyor sevgilim kendini zorlama lütfen."

"Daha 7 yaşındaydım. Babaannem ben küçükken arkadaşlarıyla poker oynardı. Benide hep yanında götürürdü." Derin bir nefes aldı.
"Sevgilim devam etme istersen. Gerek yok."

"Yok anlatıcam."

"Bir kadın vardı bana hep şeker, çikolata falan verirdi. Küçüktüm. Anlamadım. Meğersem amacı başkaymış. Bana ilk zamanlar dokunurdu. Rahatsız olduğumu babaanneme söylerdim ama o senin büyüğün saygılı ol derdi hep. Sustum. Her seferinde dahada ileri gitti. Sonra ilk cinayetimi işledim. Daha 8 yaşındaydım. O kadın 1 sene boyunca küçücük bir erkek çocuğuna taciz etti. Babaanneme hep birşeyleri anlatmaya çalışdım. Anlamadı. Yada anlamamazlıktan geldi. "

Donup kalmıştım. Baran çocukken tacize mi uğramıştı.

"Miram ben ne kadar sana belli etmesemde kötü bir adamım. İlk cinayetini 8 yaşında işleyenden ne beklersin ki zaten. Bu olayın üstü kapatıldı. O kadın küçük barana tecavüz edicekti başka çağrem yoktu. Zaten bu olaylardan sonra babam beni kendisi gibi yetiştirdi. Kendisi annem'le evlenmeden önce dedemden kalan mirasla yer altına girmiş. Ona göre sıra artık benimdi. İlk cinayetimi işlemem onu buna ikna etmişti. Hala babamın bana verdiği bu mirasla yaşıyorum."