Irondad & Spiderson: One-Shots

Ocalił was

Ned Pov.

Od pstryknięcia minęły dwa tygodnie. Wszystko już wróciło do normy. Wróciłem do szkoły, jednak nie zastałem tam Petera. Nie odpowiada na moje telefony ani SMS-y. Bardzo się o niego martwię. Nie widziałem go odkąd wróciłem. Naprawdę się boję, że coś mu się stało.

Kiedy siedzieliśmy na lekcji, pan Harrington miał ważne ogłoszenie.

-Klaso proszę posłuchać. Otrzymaliśmy wielki zaszczyt pojechania na wycieczkę do Stark Tower !

Cała klasa wiwatowała. Ucieszyłem się, że tam jedziemy. Miałem ogromną nadzieję, że spotkam tam Petera.

Następnego dnia…

Ja i moja klasa siedzieliśmy w autobusie. Wszyscy byliśmy bardzo podekscytowani. Kiedy już weszliśmy do budynku powitała nas nasza przewodniczka.

-Witaj Midtown, nazywam się Emma i będę was oprowadzać.

Rozdała wszystkim przepustki.

-Dobrze, czy są jakieś pytania ?- zapytała.

Kilku uczniów podniosło rękę.

-Czy spotkamy pana Starka ?- zapytał jeden.

-Niestety nie. Ostatnie wydarzenia bardzo źle wpłynęły na pana Starka i całą drużynę Avengers.

Zaczęła nas oprowadzać. Wszyscy uważnie słuchali. Ja też starałem się słuchać, ale nie mogłem się skupić. Cały czas myślałem o Peterze.

Po jakiś dwóch godzinach oprowadzania, trafiliśmy na dziwne piętro pełnego sal szpitalnych.

-To tu właśnie, Avengers trafiają po poważnych kontuzjach. Nazywamy to centrum medycznym. Możecie się rozejrzeć, ale nie wchodźcie do sal- powiedziała Emma.

Wszyscy przytaknęli i zaczęli się rozglądać. Po jakiś dziesięciu minutach usłyszeliśmy krzyk.

-Co do cholery !- krzyczał Flash.

Wszyscy pobiegliśmy pod salę, przy której stał. Przez okno zobaczyliśmy… Petera. Był owinięty bandażami i miał… metalowe ramię ! Najbardziej szokujące było to, że obok jego łóżka siedział Tony Stark. Po jego minie widać było, że jest zrozpaczony. Wszyscy byli w takim szoku, że nie mogli nic powiedzieć. Niestety Flash będąc kompletnym idiotą, mimo zakazów Emmy wbiegł do sali.

-Skąd tu penis Parker ! Przecież on nie żyje ! I dlaczego Tony Stark przy nim siedzi !- wykrzyczał wymachując dziko rękami.

Tony Stark podniósł się z krzesła. Jego mina zwiastowała tylko jedno. Flash nie żyje.

-Jak ty nazwałeś mojego syna !

Flash zbladł, a ja ucieszyłem się, że dostaje nauczkę za to jak traktuje Petera.

Pan Stark podszedł bliżej Flasha z czystym szaleństwem oczach.

-Chyba nie zdajesz sobie sprawy co zrobił. Wy wszyscy uważacie, go za zwykłego głupiego nastolatka, ale to brednie. Peter uratował wam wszystkim życie. Gdyby nie on, znowu wszyscy by zginęli w pstryknięciu. Radzę ci, żebyś nawet do niego nie zbliżał, bo inaczej zabiję cię bez litości. To mój syn uratował was wszystkich, a teraz nie wiadomo czy się obudzi.

Nagle usłyszałem jakieś ciche jęki. Spojrzałem na Petera. Jego oczy były lekko uchylone.

-Panie Stark ! Peter się obudził- powiedziałem.

Ten natychmiast odwrócił się od Flasha i podbiegł do jego łóżka.

-Tata ?- powiedział cicho.