HMSS: TAMING THE HOT FARMER

Kabanata 26

Namumugto ang mga matang nakatutok sa salaming nasa kaniyang harapan si Tereesa. Ngayon ang gabi ng kaniyang naudlot na engagement. Tulad nga ng sabi ng kaniyang ama, itutuloy ito. At tulad ng ipinangako nito sa kanilang angkan matapos siyang maiuwi sa kanilang mansion, hindi siya nito hinayaang makalabas man lamang ng kaniyang kwarto o makausap ang kaniyang ina.

Tereesa was devastated. All her life her father rule her as if she was a puppet in his own show. Madalas man siyang sumuway rito noon, ngunit hindi umaabot sa puntong pinagbabawalan siya nito. This time was different. Maging ang kaniyang ina ay ayaw nitong makausap niya. Alam kaya nitong nakipagkita siya sa ina noong kaarawan niya? Nonetheless, did he know that she had her birthday the other day?

Nagpupuyos ang kaniyang kalooban sa mga pangyayari. Gusto niyang makawala. Gusto niyang makausap si Andrew. But it was impossible for the meantime. Wala siyang kahit anong magamit para makontak ito dahil kinuha lahat ng kaniyang ama. She felt fuck up and wasted. Gusto niyang magwala pero hinang-hina na ang pakiramdam niya sa lahat. Pagod na rin ang utak niya para mag-isip.

Nanghihinang inabot niya ang make-up brush na nasa kaniyang harapan. Idinampi iyon sa kulay kahel na blush, at mahinang ipinahid sa maputla niyang pisngi nang paulit-ulit hanggang sa makuntento sa resulta niyon. She even put nude lipstick to add color on her face.

Kahit labag sa loob ay sinunod niya ang gusto ng ama na magpaganda sa gabing iyon. She wore the most elegant dress she saw in her wardrobe. Isang kulay gold na silk dress iyon na kita ang halos kalahati ng magkabila niyang hita. Sleeveless type na may mahabang neckline kaya nakabilad na rin ang kaniyang collarbone at cleavage. Her tassel drop gold earrings and necklace matches the look she wanted to portray, with her hair styled as messy bun.  

Tereesa looked gorgeous and stunning. Sanay siya sa ganoon dahil sa trabaho niyang pagmomodelo. She was proud showing her almost perfect physique to the crowd in exchange of every admiration and amazement she got from them. Ngunit bakit ngayon hindi niya maramdaman ang kaparehong thrill at excitement? Bakit hindi siya masaya sa lahat ng mamahaling bagay na nakapalibot sa kaniya?

"Tereesa. . . Can I come in?" Tinig iyon ng kaniyang inang si Ramona. Nasa labas ito ng silid.

Mabilis na tumayo si Tereesa. Pinuntahan kaagad  ito ang pinto. Hinamig niya rin ang sarili at makailang ulit na kumurap dahil sa nagbabadyang pagtulo ng luha sa kaniyang mga mata. She didn't want to look weak in front of her mother but she was too tired to hide her own pain and agony. Pagkabukas pa lamang niya ng pinto ay niyakap na kaagad niya ang ina at parang isang batang isiniksik ang sarili sa dibdib nito.

"M-mommy. . ." She was struggling to even say the words she wanted to tell her. "M-mommy, what should I do now?"

Niyakap siya ng ina. Inalo; whispering words to ease the burden inside her heart. Ngunit wala na yatang magiging gamot sa sakit na nadarama niya. Kahit ubusin niya pa ang luha, hindi magbabago ang pasya ng ama. Kahit magsumigaw siya, walang Andrew na darating. Even if she chose to run away again, her fate would be the same.

Ikakasal pa rin siya.

"Tahan na. Your eyes are already swollen," anang kaniyang ina. Lumayo ito. Tinitigan siya at bahagyang ngumiti. "You're beautiful, baby. Cheer up!"

Umiling si Tereesa.

How could she pretend to be fine?

After every thing that happened, she felt hopeless. "I can't. I don't know what to do, mommy." Tears still streaming down on her cheeks. Hindi na nga yata iyon hihinto.

"I-I'm sorry, anak. Wala akong magagawa para sa 'yo." Inakay ni Ramona si Tereesa paupo sa kama. Hawak ang likod ng anak na marahang hinahagod para kahit papaano ay maibsan ang kalungkutang nadarama nito.