A Lust To Love

EPILOGUE

"Aarrghhhh Fuck! Fuck this life!" sigaw ko. Dahil sa inis ko naihagis ko ang mga gamit sa loob ng kwarto kaya nabasag ang mga ito base sa tunog. Hindi ko alam kung maririnig mula sa labas kung saan man ako naroon. Wala akong pakialam. Naramdaman ko na naman na may tinurok sila sa akin. Naramdaman kung may tao ba pumasok. Bigla akong inantok at nakatulog.

Hindi ko na naman alam kung ilang oras akong natulog. Sinubukan kung umupo paharap sa bintana. Alam kong bintana dahil dito naririnig ko ang huni ng ibon galing sa labas. Sa paraang ito manlang maimagine ko ang hitsura sa labas.

May pumasok na nurse base sa pagpapakilala nito. Pinapakain ako at pinapainum ng gamot. Wala akong gana sa lahat. Minsan naiisip ko para ano pa at kailangan kung mabuhay? Wala naman rason kung bakit ako magpapatuloy. Ilang oras pa lang akong gising parang taon na sa aking pakiramdam. Paano pa kung ilang araw akong gising at mas malala kung maging buwan at taon. Makakaya ko bang magpatuloy? Kahit wala akong nakikita.

Nasa ganoon akong pag iisip ng biglang sumakit ang aking ulo patungo sa aking mata. Hanggang sa wala na akong naramdaman. Bumalik sa dati ang lahat. Yung pakiramdam na para akong nakalutang. Ang aking pandinig lang ang gumagana. Ang buo kung katawan ay parang patay.

Bigla akong may narinig na familiar na boses. Yung boses ng babae na narinig ko bago ako naaksidente. Iisang boses. Parehas na parehas.

Hon, I'm sorry. Gumising kana please. Ang panget panget mo na. Iba na rin ang amoy mo. Nandito na ako. Diba marami ka pang pangarap sa hospital niyo. Paano mo matutupad 'yon kung hindi ka gigising. Don't worry makakakita ka. Ako ang bahala.

Diba I promised you. If I have to give my eyes para lang makakita ka gagawin ko. That's how much I love you. Wala kasing silbi kung hindi ka makakita. Dahil alam ko titigil ang mundo mo. Being a doctor is your passion. I know that. You told me about it. Kasi kung hindi, sana naging businessman ka na lang. Being a doctor is your greatest dream. Kaya ayoko na ang kaisa isang pangarap na gusto mo mawala sayo.

Para siyang totoo...

I can stop dreaming. Kasi pag matupad lahat ng pangarap mo. Para na ring natupad ang pangarap ko. I have our daughter with me. Kaya okay lang kahit ako ang hindi makakita. Para na rin kitang kasama dahil sa anak natin. I promise I will love her. Sorry kung hindi ko siya mapapakilala sayo. I have to protect her from people who will judge her someday, pag nalaman nilang ang parents niya ay magkapatid. Hindi ko kakayanin, kaya kung kailangang itago ko habang buhay gagawin ko. I'll protect her and love her no matter what. Siya lang ang ala-ala ko na galing sayo.

Please hon, wake up okay? Makakakita ka , I will do everything. Promise me you will live your life well. And you'll be happy. Someday pag magkita tayo sana natupad na ang mga dreams mo. At sana ang hinihiling ko lang. Huwag mo akong kakalimutan. Kaya ibibigay ko sayo ang aking paningin para sa mamagitan nito parati mo akong kasama at maalala. You love my eyes right? Sabi mo yan sa akin parati. You love staring into my eyes. You can have it now hon. I love you so much. Now and forever. Hindi mawawala at hindi magbabago.

I can feel her pain. The intensity of it. My heart ache as I heard her cried. Every word is like an arrow piercing through my heart. Who is this woman? Why her voice is so familiar. My heart knows her. I can feel the longing. I want to hug her. Kiss her. But I know I can't do that. Not now or never.

That was the last memory of her. The next time I woke up my friend greeted me as the Doctor removed the bandage from my eyes. Yes I did underwent an corneal transplant. I didn't know who my eye donor is. But I want to thank him/her in my mind. I know for sure he/she is not alive anymore.