Chapter 29

751 23 7
                                    

***

Kc


Six years after....


"Mommy the sun is bright and beautiful now! Just like you. hahaha!" the little bunny is naughty again. I can hear her laughter.

Her laugh was love at first sight to the blind woman in a dark cave.

My little girl's laughter. It's the sound of all that's right in the world. Hearing her laugh everyday is the best way to lift my spirit.

"Adrianna Elise! Stop running around okay? You might hurt yourself again," paalala ko rito.

"No mommy. The surroundings is clean. No hazardous materials around. No need to worry. Just sit there okay and listen to me. I will sing a song for you later," sabi nito. Kaya naupo lang ako at pinakiramdaman ito.

A person like me really do have enhanced abilities in other senses. I had heightened senses of hearing, smell and touch, compared to the people  who were able to see. I am blind now.

It has been six years. My life has change. Yung araw na umalis ako ng Pilipinas ay ang araw na magbabago pala ang buhay ko. I found out I was three months pregnant. Ang tanga ko diba? I am an OB-Gyne doctor, pero ang sarili ko hindi ko nalaman na buntis na pala ako.

Though I sensed that something was not right. My body has undergone  some changes. Ayoko noong amoy na sinusunog ni Manang sa mansion nina Allen. Nahihilo ako parati. My menstruation was irregular. Siguro yon ang isa sa rason kung bakit hindi ko masyadong pinapansin. Lalo na sa mga oras na yon marami akong iniisip.

Supposedly, I will continue my residency in San Francisco, California, sa hospital nina Caleb but nabuntis ako. I decided to stop for a while and take care of my baby. Together with my mom.

Sariwa pa sa ala-ala ko ang mga pangyayari mula ng araw na umalis ako ng Pilipinas.

***

I was crying my heart out when I left Allen's penthouse. Pinuntahan ko si manong Roy sa parking, ang driver ni daddy. Nagpahatid agad ako pauwi sa bahay.

Ang sakit na nararamdaman ko hindi na maipaliwanag. Sobrang sakit, hindi ko alam kung mawawala pa ito. I don't want to leave Allen. Gusto kung nakikita ko siya kahit alam ko hindi na siya magiging akin. Ngunit kailangan, marami na kasi ang masasaktan. Pati ang pamilyang hindi ko gustong masaktan, nasasaktan na ngayon.

Tahimik ako na lumuluha sa loob ng sasakyan. Kita kung paano ako sinusulyapan paminsan minsan ni manong Roy habang siya ay nagmamaneho. Hindi niya ako kinausap. Nirespeto niya ang katahimikan ko.

Dumating ako ng bahay. Mom was  so worried. Lalo na ng makita niya na lumuluha ako. Nasa bahay rin sina daddy and kuya Steven. Umuwi sila para makasama ako bago kami umalis.

"Princess, are you okay?" nag aalalang tanong nito.

"I am mom. I'm okay and ready to go." Tipid akong ngumiti sa kaniya.

A Lust To LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon