A Fairytale's Mishap

CHAPTER 10: Kongrachuleyshons!

Lumipas ang ilang linggo ay balik pa rin ang lahat sa dati. Naghahanapbuhay siya habang nag-aaral. At ang ina naman ay mukhang wala pa ring ipinagbago. Patuloy pa rin ito sa pagsermon, pagbugbog at pag-inom. Siguro nga ay tama ang kanyang kaibigan. Dapat na lang niyang ‘wag itong pansinin.

Kailangan na lang siguro niyang isipin kung paano maitataguyod ang sarili at ang kapatid….

Sa kasalukuyan ay abala siyang naglilinis ng bahay… Sa ganito man lang paraan ay baka sakaling hindi na niya marinig ang nakaririnding sermon ng ina… Pero maya-maya lang ay may naririnig siyang mga ingay na nagmumula sa labas…

“Ang prinsipe! Ang prinsipe!”

Na-curious agad siya kung ano ang kaganapan. Agad na siyang lumabas ng bahay…

Kathryn: Ate! Ano pong nangyayari?

“Ang prinsipe! Nasa bayan ang prinsipe!”

Tumatakbo ang kanilang kapitbahay habang sumisigaw. Kaya hindi na niya magawang makapagtanong pa ng ibang detalye. Ang pagtataka ay napalitan na ng labis na excitement…

Nagmamadali na siyang tumakbo papunta sa kaibigan… Humahangos na siya ng makarating sa ibaba ng puno…

Kathryn: DJ! DJ! Deejay!!!!

Walang sumasagot mula sa bahay nito. Pero naramdaman niyang may kumakalabit sa kanyang likuran…

DJ: O, anong sinisigaw sigaw mo jan?!

Kathryn: Kelangan mo akong samahan sa bayan!

Napakunot ito.

DJ: Bakit?!

Kathryn: Nasa bayan ang prinsipe!!!

Nagtatalon na siya dala ng sobrang excitement… Bahagya itong natitigilan…

DJ: N-Nasa bayan daw siya? Sinong… Sinong may sabi?

Kathryn: Sabi ng kapitbahay namin! Nasa bayan daw ang prinsipe!

DJ: At naniwala ka naman? Ano namang gagawin nun dito?

Kathryn: Kaya nga aalamin natin ‘di ba?! Kaya ‘wag ka ng tanong ng tanong! Tara na!

Hinawakan na niya ang kamay nito. Bagama’t mukhang ayaw ay nagpahila na rin sa kanya….

______________________________

Pagdating nila sa bayan ay napakarami na ngang tao na nagtitipun-tipon sa labas ng isang malaking bahay. Napansin niyang bahay iyon ng kanilang mayor….

Habang hawak pa rin ang kamay ni DJ ay pinilit nilang makihalo sa mga tao. Naghahanap siya ng paraan kung paano makikita ang kanina pa’y tinitingnan ng mga naroon. Malayong mas matangkad ang kaibigan sa kanya kaya may nasusulyapan na ito…

Kathryn: DJ! Anong nakikita mo?! Nasa labas ba ang prinsipe?!

Nakakunot pa rin ang noo nito at tila may pilit hinahanap…

DJ: Wala naman eh… Isang magandang sasakyan lang…

Kathryn: Baka…. Baka nasa loob siya ng sasakyan!

Nagkibit-balikat ito…

DJ: S-Siguro… Alam mo, buti pa uwi na lang kaya tayo… Ang daming tao eh!...