just hold me • henry cavill

FİNAL

merhaba, sizi gerçekten çok özlemişim!

bölümü yazarken bunu fark ettim ve bölümü yazmayı bırakamadım bile.

finale yakışır şekilde bol yorum ve oylarla bölümü taçlandıralım lütfen...

keyifli okumalar dilerim.

☁

Doğuma az bir süre kalmıştı ve artık karnımın burnuma değdiğini hissediyordum. Oldukça kilo aldığımın farkındaydım, bu psikolojik olarak beni olumsuz etkilese de doğumdan sonra eski halime hızla kavuşacağıma inanıyordum.

Serin havanın verdiği ferahlık ile uyumaya çalışsam da nefes almakta zorluk çekiyordum. Bunalmışlıkla yatakta doğrulduğumda usulca Henry'nin saçlarına dokundum.

Onu korkutmamaya çalışarak uyandırmaya giriştiğimde kısık bir sesle adını mırıldandım, "Henry?"
Bu onu uyandırmaya yetmediğinde tekrarladım, "Sevgilim?"

Yavaşça olduğu yerde kımıldadığında uyku sersemi ve tok bir sesle, "Bebeğim," dedi, "Sorun ne?"

"Uyuyamıyorum, kalkmama yardım eder misin?" İsteğimle birlikte durup birkaç saniye kendine gelmeyi beklediğinde gözlerini ovuşturdu. Yataktan kalkıp benim tarafıma yürüdüğünde ellerimi tuttu ve beni zor bir duruma düşürmemeye çalışarak nazikçe kaldırdı.

Yönümü banyoya çevirerek yavaş adımlarla oraya ilerlerken Henry hâlâ elimi tutuyordu. "Gelmemi ister misin? Çoğu zaman dengeni kaybediyorsun güzelim..."

Endişesini anlıyordum ama buna gerek yoktu. Gülümseyerek, "Halledebilirim," dedim, "Yuvarlanark yürüsem de..."

"Kapı aralık dursun, hemen buradayım." Yine de dediğim dediklik yapıp son sözü söylediğinde zıttına gitmedim. Tek istediği güvende olmamdı.

Üstümdeki kıyafetleri yavaşça çıkarıp kenara koyduğumda küveti tercih etmeyip direkt olarak duş kabinine ilerledim. Duş başlığının altında durup suyu açtığımda ılık suyun verdiği ferahlıkla güçlü bir nefes verdim.

Sular akıp ayaklarımın dibinde birikirken ellerim şefkatle karnıma indi. Onları artık kucağıma alıp kokularını içime çekmek istiyordum. İyi bir anne olmak için elimden ne geliyorsa yapacaktım. Onlara kalbimdeki tüm sevgiyi verecektim.

Duşta işimi fazla da uzatmak istemeyerek suyu kapatıp havluyu aldığımda kabinden çıktım. Bütün vücudumu kuruladığımda aynada kendime baktım ve hoşnutsuzlukla burun kıvırdım. Bu kiloları verecektim!

Banyodan tamamen çıkıp odaya geçtiğimde Henry'i göremedim. Aşağıda olabileceğini düşünerek odadan çıktığımda merdiven kenarlarından tutunarak aşağı inmeye başladım.

Birkaç adım atmıştım ki yanımda Kal'ın varlığını hissederek gülümsedim. Hamile olduğumu hissediyor gibiydi... Ne zaman şu an için tehlikeli sayılabilecek bir şey yapsam onu yanımda buluyordum. "Sen bana yardımcı mı oluyorsun oğlum?" Sevecen bir sesle konuştuğumda havlamadı fakat boğazdan gelen sevimli bir hırıltı çıkardı.

Şu an her ne kadar eğilip onu sevmek istesem de bunu merdivenlerden tamamen indiğimde yapmaya karar verdim, hiçbir şeyi riske atamazdım.

Merdivenlerden tamamen indiğimde mutfağın ışığının yandığını görerek oraya yöneldim. Henry ısıttığı sütü kupaya döküyordu. "Yine benim için mutfağa inmişsin." Neşeli çıkan sesime karşı bana döndüğünde yüzünde serseri bir gülümseme oluştu. "Seni memnun etmeye çalışıyorum balım."