"ဘယ္လို,,,ဇင့္ ..အဘြားက ငါ,,ငါနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္"
ေႏြးေနျခည္ဟာ အံ့ၾသမႈေၾကာင့္ ေျပာေနတဲ့အသံပင္တုန္လာကာ စကားေတြပါ ထစ္လာ၏။
"ဟုတ္တယ္ေႏြး,,,ငါ ႐ုတ္တရက္ႀကီးေျပာမိလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ေႏြးအရမ္းလန႔္သြားလားဟင္"
"အင္း,,,လန႔္တာမွ,,,ႏွလုံးခုန္ေတာင္ ရပ္ေတာ့မလိုဘဲ"
"ရပ္ေတာ့ မရပ္လိုက္ပါနဲ႔ ေႏြးရယ္...ငါက ေႏြးနားမွာ ေနခ်င္ေသးတဲ့ဟာကို"
"ဇင္ရယ္,,,ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အဲ့လိုေတြေျပာႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္...ငါ့မွာေတာ့ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေတာင္ေအးလာၿပီ"
"အဲ့ေလာက္ထိလည္း စိတ္မပူပါနဲ႔,,,အဘြားက လက္ခံေပးဖို႔ ရာႏႈန္း မ်ားပါတယ္"
"ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္မ်ားလို႔လည္း ေျပာပါဦး"
"၉၉ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေပါ့"
"က်န္တဲ့ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းကေရာ..."
"အဲ့တာကေတာ့ ေႏြးရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းမႈအေပၚမွာ မူတည္ခ်င္ မူတည္မွာေပါ့,,,ဟဲဟဲ"
"ခ်စ္စရာေကာင္းတာေတြ မေကာင္းတာေတြေတာ့မသိဘူး,,,အခု အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနတာ ေတာ့သိတယ္"
"အရမ္းႀကီးလည္း စိတ္မလႈပ္ရွားပါနဲ႔,,,အဘြားက ခ်က္ခ်င္းေတြ႕မယ္လို႔ေျပာတာမွမဟုတ္တာ...ေႏြးနဲ႔ငါႏွစ္ေယာက္လုံး အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္က်မွ ေတြ႕ၾကရေအာင္လို႔ေျပာတာပါ"
"ဇင္...."
"ေျပာေလ ေႏြး"
"တကယ္လို႔ေလ,,,ဇင့္အဘြားက ငါနဲ႔ေတြ႕ၿပီးမွ ငါ့ကို သေဘာမက်ဘူးဆိုရင္ေရာ..."
"ေႏြးလို စိတ္ထားေကာင္းၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အဘြားက သေဘာမက်ေလာက္ဘူးလို႔ေတာ့ ငါမထင္ဘူး"
"အဲ့တာက ဇင့္အထင္ေလ...အဘြားစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိေနလည္း ငါတို႔မွမသိႏိုင္တာ... ငါေၾကာက္တယ္ ဇင့္,,,မိဘေတြနဲ႔ အဘြားက သေဘာမတူလို႔ ငါတို႔ေဝးသြားၾကရင္,,,"
"ေဝးသြားမယ္ဆိုေတာ့ စကားကိုမေျပာပါနဲ႔ ေႏြးရယ္,,,,ေႏြးနဲ႔ ငါခ်စ္ခဲ့ၾကတာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဝးသြားဖို႔မျဖစ္ေစရဘူး,,,တကယ္လို႔သာ အဘြားနဲ႔ မိဘေတြ သေဘာမတူဘူးဆိုလည္း ဘာျဖစ္လည္း သေဘာတူလာတဲ့အထိ ငါ သိမ္းသြင္းမွာေပါ့"
