တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ၿပီးတဲ့အထိ ေႏြးေနျခည္ဟာ ေတာင္ႀကီးကေန ေအးသာယာအထိ ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သားသမီးကိုစိတ္ပူတတ္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕ဗီဇအရ ေႏြးေနျခည္ရဲ႕မိဘေတြကလည္း ေႏြးေနျခည္ကိုဆိုင္ကယ္နဲ႕ တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ေအးသာယာမွာဖြင့္ထားတဲ့ အေဖ့ညီရဲ႕အေဆာင္မွာဘဲေနခိုင္းပါေတာ့တယ္။
ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း စေန တနဂ္ေႏြပိတ္ရက္ေတြမွာ ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔အိမ္ျပန္လာရရင္လည္း အေဖ့ညီျဖစ္တဲ့ဦးေလးထြန္းေအာင္က ေႏြးေနျခည္ကိုေတာင္ႀကီးအိမ္အထိလိုက္ပို႔ေပးတတ္ပါသည္။
ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဦးေလးကို လိုက္မပို႔ခိုင္းဘဲ ေႏြးေနျခည္ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းသြားဖို႔အေရး ဦးေလးနဲ႕ ခက္ခက္ခဲခဲ ညွိယူေနရပါတယ္။
မိဘေတြကေသခ်ာအပ္ထားတာမို႔ တူမျဖစ္သူကို အႏၲရာယ္တစ္စုံတစ္ရာမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဦးေလးရဲ႕ ေစတနာကို ေႏြးေနျခည္နားလည္ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဇင္ပါ အတူတူ လိုက္ခဲ့မယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့အတြက္ ေႏြးေနျခည္ ေခါင္းမာစြာျဖင့္ ဦးေလးကို အတင္းေတာင္းဆိုေန၏။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းဆိုေနတဲ့ ေႏြးေနျခည္ကို ဦးေလးျဖစ္သူလည္း မျငင္းဆန္နိုင္ေတာ့ဘဲ ခြင့္ျပဳလိုက္ရေတာ့၏။
"ကားကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေမာင္းေနာ္ သမီး....အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ဦးေလးကိုယ္တိုင္ လိုက္မပို႔ျဖစ္တာကို မိဘေတြကိုေသခ်ာရွင္းျပလိုက္ဦး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...ဦးေလးရဲ႕...အဲ့ဒါဆို သမီးတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္...သမီး အိမ္ေရာက္ရင္ ဦးေလးကို ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
အစကေတာ့ ေႏြးေနျခည္ရဲ႕ဦးေလးျဖစ္သူက သူ႕တူမကို တစ္ေယာက္တည္းျပန္မယ္ထင္ေနခဲ့ တာ တကယ္တမ္းျပန္မယ့္ မနက္လည္းေရာက္ေရာ သူ႕တူမေလးရဲ႕အခန္းေဖာ္ပါ အတူတူလိုက္ မယ္ဆိုတာကိုသိရေတာ့ စိတ္ပူေနမႈေတြ အတန္ငယ္ေလ်ာ့သြားခဲ့၏။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္တည္းသြားတာထက္စာရင္ ႏွစ္ေယာက္သြားတာက စကားေျပာ ေဖာ္လည္းရၿပီး စိတ္ခ်ရတယ္မလား။
