ေနထက္ဆိုသည့္လူနဲ႕ ေ႐ႊေတာင္ၾကားကေဖးမွာ နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္စကားေျပာခဲ့ ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အေဆာင္ သို႔ ဇင္ျပန္ေရာက္လာပါသည္။
ကိုယ့္အခန္းေရွ႕ကိုေလွ်ာက္လာတဲ့ေျခသံကိုၾကားတာနဲ႕ ဒါဟာဘယ္သူ႕ေျခသံလဲဆိုတာ ဇင့္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ကြၽန္မအတြက္ကေတာ့ ေမးစရာမလိုေအာင္ႀကိဳသိေနခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ဇင့္ရဲ႕ေျခသံနဲ႕အတူ ကြၽန္မထပ္ၾကားလိုက္ရတာက တစ္စုံတစ္ေယာက္နဲ႕ဖုန္းေျပာေနပုံ ရတဲ့ဇင့္ရဲ႕အသံကိုပင္။
အခန္းေရွ႕ေရာက္ေနေပမယ့္ အခန္းထဲ၀င္မလာေသးတဲ့ဇင့္ေၾကာင့္ ကြၽန္မထိုင္ရာကထကာ တံခါးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇင္ကဖုန္းကိုနားနားကပ္ရင္း တစ္ဖက္မွေျပာေနတဲ့သူရဲ႕စကားကို ေသခ်ာ နားေထာင္ေနတာကိုကြၽန္မေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကြၽန္မရဲ႕ အျပဳအမူေၾကာင့္ ဇင္ဖုန္းေျပာေနတာအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားၿပီလားလို႔ေတြးရင္း စိတ္ပူမိေပမယ့္ ဇင္ကေတာ့ ကြၽန္မကိုျမင္တာနဲ႕ အၿပဳံးတစ္ခုျဖင့္ပင္ ၾကည့္လာ၏။
ခဏၾကာေတာ့ "ဟုတ္ကဲ့...အဲ့ဒါဆိုသမီးဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့မယ္ေနာ္"ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႕အတူ ဇင္က ဖုန္းကိုခ်လိဳက္ၿပီး အခန္းထဲသို႔၀င္လာသည္။
"ငါ ေႏြးကိုစာပို႔ထားေသးတယ္...ေတြ႕လား"
"အင္း...ေတြ႕တယ္။ငါ ဇင့္ကိုစာျပန္ပို႔မလို႔ဘဲ၊ဒါေပမယ့္ ဇင္က စကားေျပာေနတာဆိုေတာ့ ဘာမွမပို႔လိုက္ေတာ့တာ။ဒါနဲ႕ ဇင္ေရာ...အဲ့လူနဲ႕ေကာင္းေကာင္းစကားေျပာခဲ့ၿပီးၿပီလား"
"ၿပီးပါၿပီ..."
"ဟိုေလ..စပ္စုတယ္လို႔ေတာ့မထင္နဲ႕ေနာ္ ဇင္...ငါတစ္ခုေမးၾကည့္မလို႔"
"မထင္ပါဘူး...ေႏြးသိခ်င္တာမွန္သမွ်ေမးလို႔ရပါတယ္"
"ဒါဆို အဲ့လူကေလ ဇင္နဲ႕ ဟိုတစ္ေခါက္ကေတြ႕တဲ့ အကို၀မ္းကြဲဆိုတဲ့လူေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား"
"မဟုတ္ပါဘူး ေႏြးကလည္း...သူ႕ပုံစံက ဘယ္လိုလုပ္ ငါ့အကို၀မ္းကြဲျဖစ္မွာလဲ"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္...သူ႕ပုံစံက ေဆးသမားလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ..ဇင့္အကိုေတာ့လုံး၀မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ ငါလည္းထင္ထားတာ။ဒါေပမယ့္ ပိုေသခ်ာသြားေအာင္လို႔ ငါေမးၾကည့္တာ"
