အရင္ညေတြလို အေတြးေတြနဲ႕ စိတ္ရႈပ္မေနဘဲ တစ္ညလုံး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည့္အတြက္ မနက္ငါးနာရီေလာက္မွာ ေႏြးေနျခည္ အိပ္ရာမွနိုးလာခဲ့သည္။
မ်က္လုံးႏွစ္လုံးပြင့္ၿပီးနိုးေနတာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ရွိေနေပမယ့္ အိပ္ရာကေနမထေသးဘဲ ေဘးကုတင္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲရွိသည့္ ေကာင္မေလးကို ေခါင္းေလးေစာင္းငဲ့ရင္း ေႏြးေနျခည္ အေၾကာင္းမဲ့ ေငးၾကည့္ ေနမိသည္။
**အခုအခ်ိန္မွာသူမနဲ႕ ဒီလိုမ်ိဳးျပန္ေတြ႕ရတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုလို ထူးဆန္းေနတုန္းဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတဲ့ခံစားခ်က္ေတြၾကားကေန ဒါဟာ အိပ္မက္မဟုတ္ဘဲ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေၾကာင့္လည္း ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ဘာလို႔ရယ္မသိေပ်ာ္ေနမိျပန္တယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ေသခ်ာေရေရရာရာမသိေလေတာ့ သူမက ကြၽန္မအရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနမိတဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ဘဲေနမွာပါလို႔ ကြၽန္မ အလြယ္ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
မိနစ္ပိုင္းေလာက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ သူမကို ေႏြးေနျခည္ေငးၾကည့္ေနမိခဲ့တယ္။
သို႔ေသာ္႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ၿငိမ္သက္စြာအိပ္စက္ေနတဲ့သူက လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ေႏြးေနျခည္လည္း ျပာျပာသလဲျဖင့္ မ်က္လုံးေတြကိုအတင္းျပန္မွိတ္ကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္၏။
သို႔ေသာ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဘာသံမွထပ္မၾကားရေတာ့သည့္အတြက္ ေႏြးေနျခည္ဟာ မ်က္လုံးတို႔ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္၏။
အဲ့ဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ စိတ္ထဲမ၀ံ့မရဲနဲ႕ ၀င့္ဖူးသဇင္ရွိရာကို ေႏြးေနျခည္လွမ္းၾကည့္မိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ဗိုက္ေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္တင္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသည့္ ၀င့္ဖူးသဇင္ေၾကာင့္ ေႏြးေနျခည္ခမ်ာစိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ...
"ဇင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ဗိုက္ေအာင့္လို႔လား"
ေႏြးေနျခည္ရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ေတြျပည့္ႏွက္ေနသည့္အသံေၾကာင့္ ၀င့္ဖူးသဇင္လည္း အနဲငယ္ အံ့ၾသသလိုျဖစ္သြား၏။
