_بیا بیرون برات سوپ آماده کردم. امیدوارم مست نکرده باشی چون محاله برات سوپ خماری درست کنم.
خنده ی آرومی کردم و قبل از اینکه بابا بیرون بره با صدای گرفته ای که باعث سوزش گلوی دردناکم میشد، گفتم:
_ممنونم. امیدوارم خوشمزه باشه آخه...
با صدای محکم کوبیده شدن در اتاقم بدون اینکه حرفمو ادامه بدم بدنمو باز هم روی تخت رها کردم و چشمهامو بهم فشردم.
نمیخواستم به هیچ چیز فکر کنم؛ و نباید فکر میکردم.
جونگکوک عجیب بود و کارهاش عجیب تر.
و من عجیب تر بودم که نمیخواستم حقیقت رو قبول کنم؛
جونگکوک فقط میخواست منو از خودش دور کنه.
اطرافیانم هنوز هم منو طرد میکردن، فرقی نداشت توی فرانسه باشم یا کره.
یه بومی باشم یا یه بیگانه ی زرد پوست.
ساده بود؛ چرا باید یه آدم بزدل و ضعیف رو قبول کنن.
خمیازه ای کشیدم و بدن ضعیف و بی جونمو به سختی بلند کردم و بدون اینکه صورتمو بشورم به سالن رفتم.
_تهیونگ! بیا دیگه؛ منتظر چی هستی؟
چشمی چرخوندم و به سمت آشپزخونه پا تند کردم تا هر چه زودتر با خوردن سوپی که بابا تو یه کاسه بزرگ و فلزی ریخته بود، خودمو از شر غر زدن هاش راحت کنم.
درسته پدرم گاهی انقدر خوب بود که نمیشد باورش کرد.
و گاهی با استفاده از نقطه ضعف های من خواسته های دلخواهش رو جلو میبرد.
و حتی گاهی مثل الان غر زدن رو اولویت خودش قرار میداد.
پر از تناقض بود.
مثل جونگکوک؛
مثل همه ی آدمها.
با عجله پشت میز نشستم و خودمو زیر نگاه سنگین بابا به خوردن سوپ مشغول کردم.
_دیروز رفته بودی پیش جونگکوک... چرا نصف شب با لباسای خیس برگشتی؟
بدون اینکه سرمو بالا بیارم با صدای بم تر از همیشه، جواب دادم:
_تا عصر پیش جونگکوک بودم، بعدش یکم تنهایی تو خیابونا چرخیدم.
_جونگکوک صبح زنگ زد. گفت میاد که باهات صحبت کنه.
با عجله سرمو بالا آوردم و با حیرت لب زدم:
_صحبت؟ چرا؟
اخمی روی پیشونیه چروکیده اش نقش بست:
_شما دعواتون شده؟ باورم نمیشه تهیونگ... هنوزم اینقدر بچه ای؟
بدون مکثی دست هامو بالا آوردم و توی هوا تکون دادم و با عجله گفتم:
_نه... نه فقط میخواستم بدونم چرا میاد.
نگاه مشکوکش رو توی اجزای صورتم چرخوند و زیر لب جواب داد:
_نمیدونم. خودت باید بهتر بدونی!
و لحظه ای بعد با پیچیدن صدای زنگ کوچیک کنار در خونه، بعد انداختن نگاهی به من بلند شد و به سمت در به راه افتاد.
عاجز دستمو به پیشونیم رسوندم و ناله ای از روی بیچارگی سر دادم.
YOU ARE READING
We are not friends!
Romanceنمیخوام دوستت باقی بمونم... میخوام به عنوان یه معشوقه، مالک قسمت بزرگی از ماهیچه ی تپنده ی سمت چپت باشم! لطفا بهم نگو ما دوستیم...! ___ تعطیلات کریسمس 1993، چیزی فراتر از یک تعطیلات عادی برای کیم تهیونگ بود... اونم وقتی بعد از 11 سال دوری به کره برم...
part11
Start from the beginning
