هايييي گايز :)
خوبيد؟😍
خب اول از همه ميخواستم بهتون بگم دليل اينكه توي اين پارت من نتونستم درباره مواد تشكيل دهنده تار هاي پيتر چيزي بنويسم اين بود كه نميدونستم اون ها دقيقا چين😐😂💔
چون از اونجايي كه توي يه مقاله خوندم مارول هيچوقت دقيقا نگفته چه چيزايي براي درست كردن تار نيازه و يه سري از مواد تشكيل دهنده اش يه راز باقي مونده🤔☹️
همين ديگه...
فقط لطفا لطفا لطفاااا وت و كامنت رو فراموش نكنيد🥺❤️🙏🏻
اميدوارم از اين پارت لذت ببريد❤️
_____________
"آخرين خبر: نورمن آزبورن، بعد از خريد بيمارستان رواني 'راون كرَفت'، دكتر اشلي كافكا را براي مديريت بيمارستان انتخاب كرد..."
پيتر در حالي كه داشت مايع گچي رنگ توي بِشِر آزمايشگاه مدرسه رو هم ميزد گفت: ديدي ند...؟ چيزي براي نگراني وجود نداشت. بهت كه گفتم كسي نميفهممه اون عنكبوت گم شده.
ند دستش رو به سمت گوشيش كه در حال پخش اخبار بود برد و اون رو خاموش كرد: خب... بهتر بود كه مطمئن ميشديم.
بعد موبايلش رو توي جيبش برگردوند و به سمت تار هايي كه به در و ديوار هاي آزمايشگاه چسبيده بودن رفت.
اون دو نفر بعد از كلاس زيست شناسي، سر كلاس ورزش حاضر نشدن و به جاش به يكي از آزمايشگاه هاي خالي اون ساختمون رفتن تا روي تار هاي پيتر كار كنن.
الان حدود دو ساعتي بود كه داشتن تلاش ميكردن يه سري تار محكم، سبك و در عين حال اونقدر قوي درست كنن كه بتونه وزن پيتر رو در هر شرايطي تحمل كنه. تقريباً هم موفق شده بودن اما مشكل اينجا بود كه وقتي مايع تار رو داخل مخزن ميريختن و به بيرون پرتابش ميكردن، هيچوقت به طور صاف بيرون نميومد، به اطراف پخش ميشد و هنوز كمي حالت مايع داشت.
براي همين هم بود كه تقريباً تمام آزمايشگاه از تار هاي چسبناك و لزج پر شده بود و ند داشت سعي ميكرد با يه جارو كه گوشه اتاق پيدا كرده بود، تمامش رو پاك كنه.
پيتر از روي مخزني كه داشت، يكي ديگه دقيقا مثل همون رو درست كرد و بعد اون مخزن ها رو به مچ بند هايي كه از قبل طراحي و ساخته بود متصل كرد. هر دو مچ بند دكمه هايي داشتن كه فشار دادنشون باعث ميشد در مخزن ها با شدت باز بشن و تار ازشون با قدرت و سرعت زياد به بيرون پرتاب بشه. البته هنوز نميتونست اين قسمت رو امتحان كنه. اول بايد مطمئن ميشد كه تار ها به اندازه كافي قوي هستن.
YOU ARE READING
spider-man: home truth
Fanfiction(کتاب اول-تمام شده) -نميتوني اين كار رو با اون بچه بكني ريچ. توني،بدون اينكه سرش رو تكون بده و نگاهش رو از كفش هاي راحتي اش بگيره،با صداي آروم اما محكمي گفت. -منم نميخوام كه پيتر اينجا بمونه توني.ولي فكر ميكني چاره ديگه ايي هم داريم؟ با اين حرفي كه...
