Chapter 59 - Anong Oras Na?

2.3K 14 4
                                    

PLAY MULTIMEDIA!


Aleah’s POV

“Doc! Doc! Y-yung pasyente! B-bumalik ang paghinga niya!”

“WHAT? Go back! Let’s go back!!”

Sabay mga sandaling namatay si Gabby, namatay din ako. Pakiramdam ko namatay lahat ng pakiramdam ko. I wasn’t ready. Siguro kung hindi lumabas ang nurse, natuluyan na din ako.

“Aleah? Are you okay?” tanong ni Gab.

“B-buhay siya diba? Hindi niya pa ako iniwan diba?”

“Ginagawa na nila ang lahat, Aleah. Magtiwala tayo. Come with me.”

Alam na alam ni Gab kung ano ang kailangan ko ngayon. Kung sino ang tanging makakatulong sakin at kay Gabby. Siya lang. Siya lang ang may alam ng lahat.

And before Him, I knelt. With tears flowing in my eyes. Nakaharap ako sa kanya habang nakapako siya sa krus.

“Lord. Ngayon lang ako magmamakaawa sa inyo. Wag muna. Please. Magiging selfish ako ngayon. Hindi pa ko handa. I cant bear the thought of not seeing him again.”

“Bakit ngayon pa? Bakit ngayon na nalaman ko na siya talaga ang mahal ko? Bakit ngayon niyo siya kailangang kunin sakin? Ha? Ito ba yung gusto niyo? Pinaparusahan niyo ba ko dahil sa pagpapahirap ko sa mga taong mahal ko? Tatanggapin ko lahat ng parusa! Pero wag naman ganito! Wala namang damayan! Alam ko na naging tanga ako, naging indecisive ako, pero kasalanan ko lahat yun! Not him. Wala siyang ibang ginawa kundi ang mahalin ako.”

“Si Gabby, isa siya sa p-pinakamabuting taong nakilala ko. No, he’s even the best person in this whole world. Kailangan ng mundong ‘to ang mga taong katulad niya. Kailangan siya ng pamilya niya… kailangan… kailangan ko siya. Lord, please. Just this once, spare him. I’m begging you. Kahit kunin mo na ilang taon sa buhay ko at idugtong niyo sa kanya.”

“Please, iligtas niyo siya. Please spare the man I love.”

And that instant, I felt a warm breeze sa mga kamay ko. Na para bang may humawak dito para patahanin ako. And I did. Before I knew it, nakatulog na pala ako sa chapel.

***

“Aleah… aleah, darling wake up.”

“Hmm…”

“Kapatid… gising na. Nagluto ako ng paborito mong omelet.”

Still: The Story (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon