Living with the Bad Boy (Bad Boy Series #1)

CHAPTER 23

Chapter 23: My Girl

“DON’T touch your filthy hands on my girl, dumb*ss! Remove it or I'll f*cking kill you, right here, right now!” dumagundong ang boses ni Con sa inagaw nitong mikropono na nagpatahimik sa lahat.

Napalunok ako, may ikatatakot pa pala iyong boses niya. Ultimo pagkarinig mo no’n ay baka maihi ka na lang sa kinalalagyan. Alam kong ramdam din iyon ng mga taong kasama ko sa loob ng arenang ito dahil naitikom nilang lahat ang bibig nang ganoon kabilis.

Napabitaw ang lalaking nakahawak sa akin sa takot. Agad akong napalayo ngunit hindi iyon naging sapat para makalayo sa kanya ng tuluyan. Saka hindi ako agad makalilipat ng p’westo sa kumpulan ng mga taong nanonood.

Nabalot nang nakabibinging katahimikan ang paligid bago naagaw ang atensiyon ng lahat ang pagtawa ng isang lalaki at papasok na iyon sa ring.

Ito ba ang serpent gang? Tanging ang mga tattoo na ahas lamang ang alam ko para makilala sila. Ngunit sa distansya ko ay hindi ko kita ang mga tattoo nila. Baka natatakpan iyon ng mga damit nila o ‘di kaya ay maliit lamang kaya hindi ko ito nakikita sa malayuan. Bukod doon ay wala nang ibinigay na impormasyon si Ivan ukol sa bagay na iyon kaya wala na akong nalalaman pa.

Nakatalikod rin ang limang kalalakihang iyon sa direksiyon ko kaya hindi ko makita ang mga mukha nila. Tanging naaaninaw ko lang dito ay ang galit sa mukha ni Con habang pinupukol ang taong nagsasalita.

“F*ck you!” Inambahan siya ng suntok ni Con ngunit nakailang lang ang lalaking iyon na nagpalakas lalo nang halakhak nito.

“Look, the leader of the most powerful gang in the country loosing his cool because of that girl.” Humarap ito sa akin at hinawakan akong muli ng lalaki sa gilid ko. “I think I catch something good as a fish.”

“C-con. . .” nasambit ko na lamang kaya  napatingin sa akin ang mga taong nakarinig no’n.

Ang tingin nila’y hindi nanghuhusga pareho ng nararanasan ko sa eskuwelahan ngunit ito’y natutuwa. Tuwang hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin. Mas lalong gumapang ang kaba sa sistema ko at hindi ko nagawa pang gumalaw. Tila naestatwa na lang ako nang ngumisi ang iilan sa kanila.

Sumenyas bigla ang lalaking sinuntok ni Con kaya hinawakan ako ng lalaking nasa likod ko sa magkabilang kamay. Pinigil ko na lamang ang mapadaing at napakagat sa pang-ibabang labi. Mas lalong humigpit ang pagkahahawak ng lalaking iyon.

Tanaw-tanaw ko pa rin si Con. Nagsimula na ang labanan sa dalawang grupo. Ang kaninang nakangisi at tatawa-tawang sina Calum ay bigla na lang sumeryoso.

Paminsan-minsang sumusulyap ang apat sa gawi ko at gigil na inambahan ang bawat kalaban.

Lima laban sa lima. Kung kanina ay malalaman mo agad na mananalo ang grupo nina Con, ngayon nama’y napakahirap itong timbangin. Walang nagpapatalo. Walang nagpapagalos. Bawat isa ay mainit ang mata sa kalabang kanilang hinaharap.

Ang tanging nagagawa ko na lamang ay magdasal na sana matapos at hindi sila mapahamak. Mga impit na tili lang ang ginagawa ko tuwing  may nilalabas na armas ang bawat isa.

Kanina ay puro suntok lang at kamao ang tanging ginanamit nina Con, ngayon ay may mga hawak na itong uri ng mga panaksak. Sa kabilang grupo ay ganoon din ang kanilang mga hawak ngunit naiiba iyon sa hawak nina Con.

Napalulunok ako sa mainit na labanan. Ang kaninang tahimik na nanonood ay lalong nagsi-ingayan. Tila nananabik sa kung sino man ang uuwing duguan sa dalawang kupunan.

Napasinghap ang mga tao pati na rin ako nang biglang tamaan ng suntok sa mukha si Con.

“Pusta ako, mananalo pa rin ang Columnar.”