*က်စ္...ဘာလို႔ ဖုန္းပိတ္ထားတာလဲကြာ
ဆယ္ခါမက ေခၚေပမယ့္လည္း ဘာမွထူးမလာေတာ့ ေႏြးေနျခည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားရ၏။
ခဏၾကာေတာ့ ေႏြးေနျခည္လည္း ျပည့္သိဂႌထံသို႔ ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္၏။
"အေခ်ာေလးကဘယ္မွာတဲ့လဲ...ေနျခည္"
"ေခၚလို႔မရဘူး...စက္ပိတ္ထားတယ္တဲ့။ျပည့္ ခုနက နင္ ဇင့္ကိုေတြ႕ခဲ့တာ ဘယ္ဆိုင္မွာလဲ။ ငါ အဲ့ကို ခဏသြားၾကည့္မလို႔"
"ငါတို႔ အေဆာင္ရဲ႕ အေပၚလမ္းထိပ္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ေ႐ႊသံလြင္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ"
"ေက်းဇူးဘဲ..ျပည့္.ငါသြားလိုက္ဦးမယ္"
"အဲ့ဒါဆို...ငါလည္း အခုအဲ့ဆိုင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့မယ္"
"ေအးေအး"
ဘယ္ဆိုင္လဲသိရၿပီဆိုေတာ့ ေႏြးေနျခည္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ေ႐ႊသံလြင္စားေသာက္ဆိုင္သို႔ အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္ရွိလာ၏။
ထိုဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေႏြးေနျခည္ထက္အရင္ေရာက္ၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့သူကေတာ့ ျပည့္သိဂႌပင္။
"ေနျခည္...ငါ အေခ်ာေလးတို႔ကိုမေတြ႕ေတာ့ဘူးဟ...ၾကည့္ရတာ သူတို႔ထြက္သြားၿပီထင္တယ္"
"ဟုတ္လို႔လား....ျပည့္ရယ္"
"ဟုတ္တယ္...အစက အေခ်ာေလးနဲ႕အဲ့လူက ဟိုးညာဘက္က၀ိုင္းမွာထိုင္ေနၾကတာ။အခု မရွိေတာ့ဘူးေလ"
"နင္ျမင္လိုက္တာ တကယ္ေသခ်ာလား ျပည့္"
"ေသခ်ာပါတယ္....ငါတကယ္ကိုေသခ်ာျမင္လိုက္တာ"
"ေနဦး...အဲ့ဆို ငါဆိုင္ထဲကို၀င္ေမးၾကည့္လိုက္မယ္"
"ေအး...ေမးၾကည့္လိုက္...ငါ ဒီမွာဘဲ ေစာင့္ေနမယ္"
ေႏြးေနျခည္လည္း ေခါင္းညိမ့္ရင္း စားေသာက္ဆိုင္ထဲသို႔ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာျဖင့္၀င္သြား၏။
၀င္သြားၿပီးမၾကာမွာဘဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ ျပန္ထြက္လာသည့္ ေႏြးေနျခည္ေၾကာင့္ ျပည့္သိဂႌလည္း အေျခအေနကိုသိရေအာင္ ေမးလိုက္၏။
"ဒီလိုပုံႀကီးျဖစ္ေနရေအာင္ နင္ေမးလိုက္တဲ့သူက ဘယ္လိုျပန္ေျဖလို႔လဲ ေနျခည္??"
Part-18(Z)
Start from the beginning
