ဒီလိုမျိုး ပြောလိုက်မှဘဲ ဇင်ကတွေေ၀တဲ့စိတ်တွေမရှိတော့ဘဲ ကျွန်မမျက်လုံးတွေကို သေသေချာချာစိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလာခဲ့တော့တယ်လေ။
"ငါ နင့်အပေါ် အမှားတစ်ခုခုများလုပ်ထားမိလား နွေး"
"ဟင်,,,အမှား?"
တကယ်တမ်း မေးခွန်းမေးတာက ကျွန်မဆိုပေမယ့် အခုအချိန်မှာ မေးရမယ့်အစားဖြေရမယ့်သူက ကျွန်မကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေပြန်တော့ ဇင့်ပြောလိုက်တဲ့စကားအောက်မှာ နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားတာတော့ အမှန်ပါဘဲ။
"ဘာအမှားကိုပြောတာလဲ ဇင်,,,ငါ သိပ်နားမလည်ဘူး"
"ဟိုလေ,,,ငါနယူးရီးယားညက spyတွေအများကြီးသောက်မိသွားတယ်မလား"
"အင်း..သောက်မိတယ်လေ။"
"အမှန်တော့လေ,,,ငါအဲ့ညက နွေးကို ကုတင်ပေါ်လာအိပ်ဖို့ ခေါ်တဲ့အထိမှတ်မိတယ်။အဲ့ နောက်ပိုင်းကကိစ္စတွေဘာမှမမှတ်မိတော့ဘူးဖြစ်နေလို့ပါ"
"အော်,,,ဇင်က အဲ့ကိစ္စတွေကိုမမှတ်မိတော့လို့ ငါ့ကိုအမှားတစ်ခုခုများလုပ်ခဲ့လားလို့တွေးရင်း အခုလိုမျိုး စကားမပြောဘဲနေနေတာလား?"
"ဟုတ်,,ဟုတ်တယ်။အရင်ကဆို ငါ့ဆီမှာစိတ်ညစ်စရာကိစ္စတစ်ခုခုရှိရင် အများကြီးသောက်ပြီး မေ့ဖျောက်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ဖူးတယ်။အဲ့လိုမျိုး ကြိုးစားခဲ့တာတွေများတော့ အခုဆိုရင် တမင် မကြိုးစားတော့တာတောင် သောက်တာများပြီးမူးသွားပြီဆိုရင်ကို စိတ်ညစ်စရာတွေအပြင် အဲ့နောက်ပိုင်းဖြစ်ခဲ့တဲ့ အရာတွေအားလုံးကိုပါ ငါမမှတ်မိတော့ဘူးဖြစ်သွားတယ်"
အပြစ်ရှိသူလို မ၀ံ့မရဲနဲ့ပြောနေတဲ့ ဇင်,,,
ကျွန်မကတော့ ဇင်ဘာကြောင့် ဒီလိုမျိုး အရက်သောက်ပြီးမေ့ပစ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့ရတဲ့အထိ ဘယ်လိုစိတ်ညစ်မှုတွေကိုခံစားခဲ့ရလို့လဲ တွေးပြီးသိချင်မိတယ်။ပြီးတော့ ဇင့်ကို ကျွန်မ နှစ်သိမ့်ပေးချင်နေမိတယ်။
"နွေး,,,ငါမေးတာမဖြေတော့ဘူးလား။ဘာလို့လဲ ငါ နင့်အပေါ်ကို တကယ်ဘဲ အမှားတစ်ခုခုလုပ်မိလို့လား"
Part-17(Uni)
Start from the beginning
