Never Be Apart

CHAPTER 39

Nang mahimasmasan ay mabilis kong sinundan ulit si Yunah. Naabutan ko siyang pumasok sa office, huminga muna ako ng malalim bago sumunod ng tuluyan.

 

Padabog siyang umupo sa upuan niya saka kumuha ng documents at inabala ang sarili doon. Nag iisip pa rin ako ng pwede idahilan kung bakit ko nagawang makipag usap sa public places.

 

"I'm sorry", panimula ko saka umupo sa upuan na nasa harap niya. She just looked at me for a moment then turned his attention back to what she was doing. Napabuntong hininga nalang ako ulit. It suddenly occurred to me to buy her a milk tea because it was one of her favorites. I smiled and stood up then left without saying goodbye.

 

While on my way, someone called me again so I answered it immediately even though I had not seen the caller. I just focused my attention on the road because I didn't want to have an accident.

 

("Is your photoshoot done?"), tanong niya sa kabilang linya. Dahil don ay napatingin ako sa caller saka napabuntong hininga. Naalala ko bigla na natigil pala ang photoshoot ko kanina dahil sa pag suyo ko kay Yunah.

 

"No, something came up. My manager is mad at me", nakanguso pagrereklamo ko.

 

("Yunah?") He laughed. ("why?"), wala pa man ay naririnig ko na ang tono ng pang aasar sa boses niya. Inis akong napasinghal.

 

"I'm driving. Just say what you want to say", masungit na tugon ko dahilan para tumawa siya ng malakas sa kabilang linya. Nadagdagan tuloy ang inis ko!

("My girl needs you"), biglang nag seryoso yung boses niya kaya nawala ang inis ko. Inisip ko pa kung sinong 'my girl' ang sinasabi niya.

 

"Your girl? Who?", nagtatakang tanong ko, iniisip parin kung sino.

 

("Tell me that you'll help my girl first"), bumalik sa pang aasar ang tono niya kaya inis kong pinarada ang sasakyan sa gilid at kinuha ang cellphone saka dinikit sa tenga ko.

 

"Help? what kind of help? I swear I will beat you up if you're referring Yoo Ki as your girl", sunod sunod na tanong ko kaya natawa nanaman siya.

 

("I need you to present my girl's products in modeling").

"What, how?", malungkot na tugon ko. "I don't think my manager will let me in this situation", dagdag ko pa. Natawa nanaman siya.

 

("I can talk to her"), nagliwanag ang mukha ko nang sabihin niya yun! Siya ang nagpasok kay Yunah bilang manager ko kaya kayang kaya niyang mapasunod 'yon. Napangisi ako.

 

"Thanks, Kuya!", the smile on my lips could not be erased by the happiness I felt.

 

("See you"), huling sinabi niya saka pinatayan na ako ng tawag. Ugali na niya yan, hindi man lang ako pinagpaalam bago patayan.