She Changed Book 1 (Finished) Book 2 (On Going Series) :)

Chapter 2: She remember the Past

“WHHAAA!!! M-MAYY M—AAYYY!!”-ralph

“wait lang nga Ralph napano kah??”-ako

“m—mayyy”-ralph

“may ano??”-ako

Biglang nagbukas ang pinto at nakita ko si ate mika na pumasok..

“ohh, ate bat ganyan mukha moh?? Bat ang dami mong eyeliner sa mukha??”-ako

>_>-ate mika

“WHHAAAA!!! MULTO!!”-ralph

Binatukan ko si Ralph..

“tumigil ka nga.. si ate mika yan noh?? May eyeliner lang sya kaya di mo nakilala!”-ako

Biglang nagiba ang expression ni Ralph biglang nainis yung expression niya..

Haha.. tawa naman kami ng tawa ni alejandro…

Pinagkamalan pa namang multo si ate.. XD

“nakakainis kanaman ehh miss black!! Kala ko tuloy multo ka kanina..!”-ralph

Naglakad lang si ate at pumasok sa kwarto niya..

“capt.. napipi ba si ate mika?? Date ang daldal niyan diba?”-alejandro

“people change right?”-ako

Wala naman akong ibang masasabi kundi yun..kase yun naman ang nangyayare kay ate ehh.. nagbabago na siya..

How I miss the old her! L

“capt salamat sa pag gagamot..”-alejandro

“dito kana matulog.. gabi na ohh…”-ako

Tumingin ako sa orasan at 8:30 na pala.. wala parin si mama..

“dun nalang tayo sa kwarto ko matulog.”-ako

“ahmm,  ok..”-alejandro

“kain muna tayo.”-ako

“ako na magluluto capt.!”-alejandro

“marunong kah?”-ako

“like mother like son..”-alejandro

Ang mother kasi ni alejandro ay isang chef sa isang mamahaling restaurant sa Canada.. kaya siguro marunong din siyang magluto..

Habang nagluluto si alejandro, ako naman ay inaayos ko na ang hapag kainan..

Narinig kong nagbukas na ang pinto at nakita ko na si mama na pumasok ng bahay..

“hi anak!”-mama

Hinalikan  ko lang si mama sa cheeks at bumalik ulit sa hapag kainan..

“hmm.. ang bango ha?”-mama

“hi po tita!”- alejandro

“ohh!! Ah friend?”-mama

“yup..”-ako

“tapos na po!” alejandro

Inihapag na ni alejandro ang pagkain at sabay sabay kaming kumain..

“nga pala capt di kakain si ate mika..?”- alejandro

SHHESSSHHH!! I forgot!!

Tumingin lang si mama sa akin..

Alam ko na ang tingin nayun..

Kumuha ako ng tray at kinuhanan ko na rin siya ng pagkain..

“akyat lang ako sa taas..”-ako

Nag nod lang sila at umakyat na ako sa taas…

*toookk took*

“ate?? Kain kana! Eto ohh dinalhan kita ng pagkain..”-ako

Binuksan ko ang pinto ng kwarto niya at nakita ko siya may sinusulat sa pader…

“ate anong sinusulat moh?”-ako

“nagdradrawing ako.”-ate mika

“ahh.. ganun bah? Ohh eto ohh.. kain ka muna..”-ako

Tumingin siya sa hawak ko at kinuha niya ito..

Nilagay niya sa study table yung pagkain dala ko tapos pina upo niya ako sa upuan..

“an-ong gagawin ko ate?”-ako

>_>-siya

Napalunok ako sa tingin na yun..

Feeling ko may balak nanaman tong si ate..

AHHH!! Nga pala matanong ko nga sa kanya kung siya yung nagligtas kay alejandro..

“ahh!! Ahmm ate ikaw ba yung nagligtas kay aljendro? Yung kateammate namin sa volleyball..??”-ako

>_>-siya

HAYAN nanaman ang tingin niya!!!

>_< mamamatay na ako sa takot pag tinitignan niya ako ng ganyan ehh…. Yung para bang kakainin ka niya ng buhay!! T__T

“sino yung lalaking nasa baba kanina?”-ate mika

“ahh!! Siya yun! Si alejandro…”-ako

Tumingin lang si ate dun sa pagkain at kinain niya ito..

O___O-ate mika

Biglang nanlaki ang mata ni ate mika nung matikman niya ang luto ni alejandro..

“sinong nagluto nito?”-ate mika

Ahmm.. si alejandro.. wala kasi si mama kanina kaya siya nalang naglotu.. magaling siya—“-ako

Hindi pa ako tapos magsalita ng bigla siyang tumayo at lumabas ng kwarto..

huh??? Sinundan ko siya papalabas ng kwarto at andun siya sa may hagdan tinignan sina mama at alejandro na kumakain…

napatingin naman sa amin sina mama at ayun…

gulat nanaman siya akala niya multo si ate kase naka upo dun sa upuan..

“WHAAA!!! May multo!!”-mama

Tumakbo si mama ppalapit kay alejandro..

“tita hindi po multo yan si ate mika po yan..”-alejandro

Biglang tumayo si ate at bumalik uli sa kwarto niya..

WEIRDD!!!

Parang naging iba si ate nung narinig niya yung boses ni alejandro..

Wag mong sabihing naaalala niya yung ex bf niya ng dahil kay alejandro???

(to be continued…)