"ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စကားေျပာတာ ထုံးစံဘဲဆိုေပမယ့္ ဇင့္ကိုေတာ့ သူေျပာ လို႔မရဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ သူေယာက်္ားမဟုတ္ဘူးလား။သူရည္စားစကားေျပာဖို႔အတြက္ကို ဘာလို႔ ငါတို႔က ကူညီေပးရမွာလဲ။အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ"
"မဟုတ္ဘူးေလ...အေခ်ာေလးက ခပ္ေအးေအးသမားဆိုေတာ့ သူလည္းနဲနဲရွိန္ေနလို႔ေနမွာေပါ့ဟယ္"
"ျပည့္..နင္ကဘာလဲ? နင္သူ႕ကိုႀကိဳက္ေနလို႔ သူ႕ဘက္ကေန လိုက္ေျပာေပးေနတာလား"
"ဟာ,,,ငါက ဘာလို႔ အဲ့ေကာင္ကိုႀကိဳက္ရမွာလဲ မႀကိဳက္ပါဘူး။ နင္ကသာ ဘာလို႔ အဲ့တစ္ေယာက္က အေခ်ာေလးကို ရည္းစာစကားေျပာမွာကို ဒီေလာက္ထိ အသည္းအသန္ ကန႔္ကြက္ေနတာလဲ?"
"ကန႔္ကြက္တာမဟုတ္ဘူး။ ငါက အရွိကိုအရွိအတိုင္းေျပာေနတာ။ဇင္က နင္ေျပာသလို ခပ္ေအးေအးသမား။ ေအး...သူရည္းစားထားခ်င္လား မထားခ်င္လားမသိဘဲ ငါတို႔က ကူညီေပး လို႔မရဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလးတိုင္းက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ဆီက ရည္းစားစကားေျပာခံရတိုင္း က်ိတ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲ?ဒါကိုၾကည့္ရဦးမယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ေျပာရင္အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ အခုဟာက ဇင္က သူနဲ႕ မသိတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီက ဒီလိုမ်ိဳးအေျပာခံရရင္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားမလား။ ကူညီေပးတဲ့ ငါတို႔ကို စိတ္ဆိုးသြားမလား အဲ့တာကိုပါထည့္စဥ္းစားရမွာ။ သူက ကူညီေပးပါဆိုတာနဲ႕ ေရွ႕ေနာက္မစဥ္းစားဘဲ ကူညီေပးရင္ ဘယ္လိုဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္နိုင္လဲဆို တာကိုငါတို႔ႀကိဳေတြးၿပီး ေရွာင္သင့္ရင္ ေရွာင္ရမွာ ...နင္ အဲ့ေကာင္နဲ႕ ရင္းႏွီးတယ္ဆိုတိုင္း သူအကူအညီေတာင္းတာကို လက္ခံေနရမွာမဟုတ္ဘူး..ျပည့္။"
ေဒါနဲ႕မာန္နဲ႕ေျပာေနတဲ့ ေႏြးေနျခည္ရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့ စကားတို႔အဆုံးမွာေတာ့ ျပည့္သိဂႌဟာ ငိုင္က်သြားၿပီးေနာက္...
"ငါ..ငါ အဲ့တာေတြကိုထည့္မစဥ္းစားမိခဲ့ဘူး"
ေႏြးေနျခည္လည္း ထိုအခ်ိန္မွ ဆူပြက္ေနသည့္ ေဒါသစိတ္တို႔ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့က်သြား၏။
Part-9(Z)
Start from the beginning
