just hold me • henry cavill

hold me - 34

selamlar! keyifli okumalar dilerim. 💘

sınırımız 70 oy...

inanın sınır koymaktan sıkıldım ama başka türlü oy verilmiyor ve bu aslında gerçekten çok saygısızca, sonuçta ortada bir emek var ve herkes emeğinin karşılığını almak ister.

yorum sınırı bile koymuyorum fark edildiyse, zorunlu kılmak istemesem de bol bol yorum okumak istiyorum aslında.

umarım kendimi anlatabilmişimdir.

✨

Henry Cavill - 23.44

Eve geldiğimizde düşüncelerimin arasında kaybolacak gibi hissediyordum. Arya yanımda kitap okuyordu ama ben okuduğum kitaba kafamı bile veremiyordum.

Kulaklarım duyduğu şeyin doğruluğunu hâlâ sorguluyordu ancak kafayı yiyecek gibiydim. Hâlâ inanasım gelmiyordu. Ya yanlış anladıysam diye düşünmeden edemiyordum. Hamileliğin zor olabileceğine dair bir şeyler söylediği kısmı duymuştum. Birlikte atlatmaktan bahsediyordu ve aklıma başka hiçbir seçenek gelmiyordu.

Eğer bacadan bir bebek evimize öylece gelip girmeyecekse, bu durumda Arya hamileydi. Öyle miydi? Bilmiyordum.

Sıkıntıyla ayağa kalktım ve mutfağa ilerledim. Alkol saçmalığını sırf onun için ortaya atmıştım. Aklıma gelen şeyle tezgaha yaslanarak duraksadım. Eğer hamilelik gibi bir şey söz konusuysa neden bir şeyler içmek için dışarı çıkmak istemişti?

Lanet olsun!

Belki de yeni olduğu için zarar görmeyeceğini düşünmüştü. Bir ihtimal bunu düşündüm ama yine de saçmaydı.

İçimden bir ses yanıldığımı söylüyordu ancak bir ailemin olmasını o kadar çok istiyordum ki, ilk defa bir konuda yanılmak istemediğimi fark ettim.

Sıkıntıyla iç çektiğimde buzdolabından bir bira çıkardım. Arya görmeden hızlıca içip şişeyi ortadan kaldırdığımda ağzıma bir naneli şeker atarak biranın leş kokusunu saklamak uğruna nafile bir çabaya girdim.

Elimle yüzümü sıvazlayıp tekrar salona geçtiğimde Arya'nın dizlerine başımı koydum ve gözlerimi kapattım. "Yatağımıza gidelim mi?" diye fısıldadığında kafamı olumsuz anlamda salladım. Şu an buradan kalkmak için fazla üşengeç hissediyordum.

Gözlerimi kapatıp yüzümü karnına doğru kaydırdığımda yanağımı dümdüz karnına yasladım. Burada bir bebek olması düşüncesi içimi yumuşacık ediyordu ama belki de bu durum onu rahatsız ediyordu. Sonuçta o sadece yirmi dört yaşındaydı.

Aklıma evden çıkmadan önce aramızda geçen konuşma geldiğinde yutkundum. Evlilik konusu hakkında söylediğim şeyden sonra -fark etmediğimi sansa da- anlık olarak tavırları değişmişti. Belki de bu yüzdendi. İhtimaller arasında kayboluyordum.

Kısacası, şu an bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdi.

"Arya?" diye mırıldandığımda kitabı kapattı ve kenara koydu. Elleri saçlarımı bulduğunda açtığım gözlerimi tekrar kapattım. Parmak uçları saç diplerimi okşarken mayışıyordum. "Hım?"