Düşman Sınıflar - 2.Kitap -

20. Bölüm

2 ay sonra

2 aydır ruhsuz gibiydim. Arkadaşlarımı ve sevdiğim kişiyi yüzüstü bırakmış gibi hissediyordum. Marco yüzünden bunlara katlanıyordum. Ona Alp ismi ile seslenmemi istiyordu. Onunla düğünümüz vardı 1 aya. Bu evliliği kabul etmemin tek nedeni savaş ve diğerlerini korumaktı. Ama onlar bunu bilmiyorlardı.

1 ay önce ohri den cezamızın kalkmasıyla tekrar İstanbul'a dönmüştük. Üniversite hala devam ediyordu. Alp'e onlarla aynı üniversitede okuduğumu söylememiştim. Ama biliyordu. Tepki vermemesinin tek nedeni onların bana nasıl davranacağını biliyor olmasıydı. Ondan nefret ediyordum. Kapının önüne gelen siyah korumalı arabaya bindim.

Okuldan kaçıp kaçmamam için özel şöför götürüyordu. Okulun kapısına geldiğimde sıkıntılı bir nefes verdim. Ne yapacaklardı? Sormam hata. Tabiki de bana yüzüstü bırakmış, ihanet etmiş kişiymişim gibi bakacaklardı. Arabadan iner inmez bir beden önüme geldi. Mina. Bana okkalı bir tokat atıp yüzüme tükürdü.

"Pis ihanetçi! Siktir git gözümüze veya yakınımıza gözükme lan!" Demesiyle yanından geçtim. Üstümdeki dinleme cihazıyla onlarla konuşup konuşmadığım net bir şekilde belliydi. Alp'in bunları dinlediğini ve sırıttığını görür gibi olmamla yumruğumu sıktım.

Diğerleri de bana ihanet etmişim gibi bakıyordu.

1. Dersten sonra

Sıranın üstündeki kitaplarımı topluyordumki bir anda üstüne bir sandalye fırlatıldı. Kitaplarım kafama atıldı ve üstüme su döküldü. Kimin yaptığını bildiğim için bakmadık bile. Kafama gelen ikinci sandalye ile bilincimi yitirdim

*******.....Aras Sarıboğadan....*******

Kızın kafasındaki kanı görmem ile Mina ile Selin olduğunu düşündüğüm kızları durdurmaya çalıştım. Kızın kafasına 2 sandalye atmışlardı. Onlara ne olmuştu? Daha geçen gün 8'li arkadaşlardı.

"Bıraaaaaak! O ihanetçiyle işim bitmediiii!!" Diye bağıran Mina'yı arkadan çeken doruk ile olay yerine girdim. Doruk da kızın üstüne tükürmeyi ihmal etmemişti. Tam kızı alacakken Burak kızın kafasından aşağı su döktü. Cansu sadece ağlıyordu. Savaş ortalarda gözükmüyordu. Caner de Cansu'ya sarılıyordu.

Araya girip kızın üstündeki sandalyeleri çektim. Kızı kucağıma alıp sınıfın kapısına doğru yürüdüm. Kapıdan çıkıp revir için B bloğa gittim. Kızı çok hırpalamışlar, bayıltmışlardı.

Revire geldiğimde kızı sedyeyle yatırdım. Gelen hemşireyle "Kafasına gelen sandalye ile bayılmış." Dedim. Hemşire hızla kafasına bandaj yaptı. O sırada arkadan gelen sesle Perdenin arkasına gitti. Aralıktan içeride savaşın yattığını gördüm. Sahi ona ne olmuştu?

Her ne olduysa oldun birinin kafasına sandalye ve diğerlerini yapmak hiç hoş değildi. Zarar görebilirdi. Elmasın ne yaptığını gerçekten merak etmiştim. O sırada arkadan gözleri hafif açık, elmasa bakan savaşı gördüm. İfsdesizce bakıyordu. Sanki ne olduğunu anlamamış gibi.

"E..Elmas?.." dedi hırıltılı bir sesle. Ona döndüm.

"Elmas bayıldı. O arkadaşlarınız sayesinde" dememle gözleri açıldı. Bir çok duyguyu gördüm. Hayal kırıklığı, ihanet, kızgınlık, üzülmüş. Her biri vardı o gözlerde.

"N..neredeyim ben" diye gelen sesle arkama döndüm. "Arkadaşlarının kafana attığı sandalye ile bayıldın. Kafan kanadı. Üstüne tükürüp su döktü şerefsizler." Dememle onun da gözünde hayal kırıklığını gördüm,

Savaşa kaydığında gözüm, onda ise inanamaz bir şekilde baktığını gördüm. Arkadaşlarının bunu yapmasına ihtimal dahi vermiyor gibiydi. Ama elmasla da konuşmuyordu.

Elmasın kalkmaya çalışmasıyla ona baktım. "Senin adın ne?" Diye sormasıyla cevapladım "Aras"

"Beni buraya kadar sen mi getirdin?"

"Evet"

"Fazla konuşma sonra marco'n kızmasın sana!" Diyen Davaşa döndük. Elmasın yüzündeki hayal kırıklığı okunmayacak gibi değildi.

"Tabi. Doğru söylüyorsun nişanlımın yanına gideyim ben. Teşekkür ederim Aras" diyerek topallayarak odadan çıktı.

-

Elmastan

Eve geldiğimde koruma kapıyı açtı. Açmasıyla Marcoyu kapıda gördüm

"Akşam evleniyoruz" işte beklemediğim cümleyi duydum. 1 ay olduğunu düşünmüştüm, ama demekki yolun sonu buraymış..

Merhabaaa

Nasılsınız

Nasl buldunuz bölümü?

Aras ne yapacak? Yada kim?

Ya savaş? O nasıl bir tepki verecek?

Görüşürüüüz