" ဘာေျပာတယ္.....လက္ထပ္ရမယ္...မျဖစ္ႏိူင္တာ..."
"မျဖစ္ႏိူင္လို႔မရဘူး ဒါ ငါတို႔ ဝမ္မ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာပဲ..ေဖာက္ဖ်က္ရင္ က်ိန္စာမိလိမ့္မယ္"
"ဟာ့...ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ဒါေတြကို ယံုေသးတာလား...မားတို႔က"
"မယံုလို႔မရတဲ့ သာဓက ေတြ ေ႐ွ႕မွာ အမ်ားႀကီးပဲ....လုပ္ပါ သားရယ္...မားတို႔ကုိ ဒီတစ္ခါပဲေက်းဇူးဆပ္စမ္းပါဟယ္....ငါတစ္သက္လံုးတင္ေကြၽးဆို တင္ေကြၽးထားပါ့မယ္...တကယ္ လက္ထပ္တာမွ မဟုတ္တာ...႐ိုးရာဓေလ့အတိုင္း လုပ္ ၿပီးရင္ တစ္လ ႏွစ္လေလာက္ စတိေနၿပီး ရင္ ရပါၿပီဟယ္.."
"ဟာ..မျဖစ္ဘူး...မျဖစ္ဘူး...ဘယ္လိုလုပ္ ၿပီး သားက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ရမွာလဲ...မျဖစ္ႏိူင္လိုက္တာ....သားက အာ့လိုမ်ိဳးေတြ မရဘူးေနာ္..မရဘူး..မလုပ္ဘူး...မလုပ္ဘူးဆို မလုပ္ဘူးပဲ..."
"ဟဲ့...ေအာ္..ေျပာရခက္ပါဘိ....ဒီကေလးႏွယ္...မားေျပာတာ ေသခ်ာနားမေထာင္ဘူး...ဒီမွာ...မား ထပ္ေျပာျပမယ္...ဒီလို လုပ္တာဘယ္သူမွသိစရာမလိုဘူး...မ်ိဳးႏြယ္စု ႏွစ္ခုၾကားက ကတိကဝတ္ နဲ႔ က်ိန္စာ ျပန္ေျဖတဲ့သေဘာ မို႔ စတိေလာက္ပါပဲဟယ္....ယၾတာ ေခ် သလိုပါပဲ...ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ဘက္လံုး ေယာက်ာ္းေလးေတြဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ မ်က္ႏွာ နာစရာ မ႐ွိဘူး....မိန္းကေလးဆိုရင္ေတာင္ အားနာရအံုးမယ္...ခုဆို နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ႐ိုးရာအတိုင္းစတိ လက္ထပ္..ၿပီးရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေဘာ္ဒါေတြလို အိမ္တစ္အိမ္မွာတူတူေန....ႏွစ္လေလာက္ေနၿပီး ႐ိုးရာအတိုင္း ကြာ႐ွင္း.. ကဲ ဘယ္ေလာက္လြယ္လဲ...ၿပီးေတာ့ နင္ ဒီပဲြမွာ မုန္႔ဖိုးေတြရမယ့္အျပင္ ႏွစ္လေလာက္ ငါ့ေအာ္သံေတြမၾကားပဲ အိမ္တစ္လံုးမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရမွာေနာ္...ၿပီးရင္ မား က သားလိုခ်င္တဲ့ ဆိုင္ကယ္ဝယ္ေပးမယ္ေလ...ေနာ္"
မက္ေလာက္စရာ မက္လံုးေတြ ႀကီးမို႔ ဝမ္ရိေပၚတစ္ေယာက္ စဥ္းစဥ္းစားစား ျပန္ျဖစ္သြားသည္....
"ဒါ ..ဒါ ေပမယ့္ အန္နာ သိသြားရင္ေရာ..."
"အား ႐ို.....အန္နာကခု ႏူိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ သြားေနတာပဲဟာ....တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာမွာပဲေလ...ဒီႏွစ္လေလာက္က သူလည္း မသိပါဘူး...စိတ္ခ်စမ္းပါ....အန္နာ့ ကို မားတာဝန္ ပဲထားလိုက္...ဟုတ္ၿပီလား...."
YOU ARE READING
Backwards ( complete )
Fanfictionငါတို႔ဘယ္ေလာက္ပဲေက်ာခိုင္းသြားသြား ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ေန႔ ငါတို႔ ျပန္ေတြ႔ၾကမွာပဲေလ...
