ဒါပေမယ့် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာဘဲ သူမရဲ့နဂိုပုံစံအတိုင်းပင် အေးဆေးသည့်အသွင်ပြန်ပြောင်းသွားပြီး
"ဗိုက်မအောင့်ပါဘူး...ဗိုက်ဆာနေလို့ပါ"
မနက်အိပ်ရာကနိုးလာတဲ့အချိန်မှာဘဲ ဗိုက်ဆာလို့ဆိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာတဲ့ကောင်မလေးကြောင့် နွေးနေခြည်ကတော့ သက်သက်မဲ့ စိတ်အပူလွန်နေမိသည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဘဲ ပြန်ရယ်ချင်မိတော့တယ်။
"ဇင်...တကယ်လို့ ဗိုက်အရမ်းဆာနေတယ်ဆိုရင် ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပေးရမလား"
"ရပါတယ်...မပြုတ်ပါနဲ့ ...ဒါနဲ့ နင်အိပ်နေတာ ငါ့ကြောင့်နိုးသွားတာလား"
"အာ...မဟုတ်ပါဘူး..နိုးနေတာတော့ကြာပြီ..ပျင်းလို့မထသေးတာ"
"အော်...."
ထိုတစ်ခွန်းသာပြောပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ သွားတိုက်မျက်နှာသစ်ဖို့ရန် ရေချိုးခန်းကို ထွက်သွားသည့် ၀င့်ဖူးသဇင်။
နွေးနေခြည်လည်း ဆက်အိပ်လို့မရတော့တာမို့ အိပ်ရာကနေထကာမနက်ခင်းတာ၀န်တွေကို လုပ်ဆောင်ဖို့ရန်ပြင်ဆင်ရတော့၏။
.
.
"ဇင်....မနက်စာကို တို့ဟူးနွေးဖြစ်ဖြစ်စားချင်လား"
မျက်နှာသစ်ပြီး ပြန်၀င်လာသည့်အချိန်မှာပြောလာတဲ့ နွေးနေခြည်ရဲ့စကားကြောင့် သနပ်ခါးလိမ်းနေတဲ့ ၀င့်ဖူးသဇင်လည်း ခေါင်းညိမ့်ရင်း
"အင်း...စားချင်တယ်"
"အဲ့ဒါဆို ငါတို့ခဏနေ တို့ဟူးနွေးသွားစားရအောင် ဒီလမ်းထိပ်က အန်တီစန်းရဲ့ဆိုင်ကတို့ဟူးနွေးက အရမ်းစားကောင်းတာ"
"အင်း...သွားမယ်လေ"
"ဒါနဲ့...ဇင်...နင်က သနပ်ခါးဘဲလိမ်းတာလား"
"အွမ်း..ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"အော်...ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...ငါက ဒီအတိုင်းမေးကြည့်တာပါ"
ပါးကွက်တွေဘာတွေမကွက်ဘဲ သနပ်ခါးရေကျဲပါးပါးလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီအဆီဘဲဆိုးထားတဲ့ ၀င့်ဖူးသဇင်ရဲ့ပုံစံလေးက မနက်စောစောမှာတင် လှပတဲ့ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကိုကြည့်နေ ရသလိုမျိုး ကြည်နူးမှုခံစားချက်ကို နွေးနေခြည်ခံစားနေရသည်။
Part-4(Uni)
Start from the beginning
