"ဟင်..ဘာ,,,ဘာမှမလုပ်ပါဘူး"
"ဘာမှမလုပ်ဘူးဆိုရင် နင့်လွယ်အိတ်ကဘယ်နားရောက်နေတာလဲ???"
ပြည့်ပြောမှ နေခြည်လည်း စာအုပ်တွေမသိမ်းရသေးတာကိုသတိရပြီး စာကြည့်တိုက်ထဲတစ်ခါ ပြန်၀င်ကာ ကပျာကယာဖြင့် စာအုပ်နဲ့လွယ်အိတ်တွေယူကာ အပြေးပြန်ထွက်လာ၏။
"နင်ဘယ်လိုဖြစ်လို့...ဒီလောက်ပျာယာတွေခတ်နေတာလဲ...စာကြည့်တိုက်ကိုသွားမယ်လို့ ပြောတုန်းက ဒီလိုပုံစံမဟုတ်ပါဘူး...ဘာလဲ...နင် သရဲခြောက်ခံလိုက်ရလို့လား"
"ဘယ်ကသာ သရဲခြောက်ခံရမှာလဲ.....ပြီးတော့ ငါက သရဲကြောက်တဲ့လူမှမဟုတ်တာ"
"ဟုတ်ပါပြီ..ငါကစကားအဖြစ်ပြောတာပါ...လာ သွားမယ်...မဟုတ်ရင် ရေချိုးနောက်ကျတော့မယ်"
"အင်း..."
နွေးနေခြည်နဲ့ ပြည့်သိင်္ဂီဟာ အဆောင်ကိုအတူတူပြန်ကြတယ်ဆိုလို့ သူတို့နှစ်ယောက်က အဆောင်အတူတူနေကြတဲ့သူတွေတော့မဟုတ်ပါဘူး။
နွေးနေခြည်က သူ့ဦးလေးဖွင့်ထားတဲ့ 'သရဖီ' အဆောင်မှာနေသလို ပြည့်သိင်္ဂီကတော့ နွေးနေခြည်ရဲ့အဆောင်နောက်တစ်လမ်းက 'ငွေကြယ်ပွင့်' အဆောင်မှာနေပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူတူခင်မင်လာကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တဲ့အပြင် အိမ်နီးချင်းတွေလည်းဖြစ်တဲ့အတွက် အမြဲလိုလို သွားအတူ လာအတူဖြစ်နေခဲ့ကြတာပါ။
.
.
တစ်ညလုံး အပြုံးတစ်ခုရဲ့လွှမ်းမိုးမှုအောက်မှာ အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့သည့် နွေးနေခြည်ဟာ ဒီနေ့လည်း မနေ့ကတွေ့လိုက်ရတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ပြန်လည်တွေ့လိုတွေ့ငြား စာကြည့်တိုက်သို့ခြေဦးတည်ခဲ့ပါသည်။
စာကြည့်တိုက်မှာထိုင်ရင်း စာခဏလုပ်လိုက် အပေါက်၀ကနေ ထိုကောင်မလေးများ၀င်လာ ဦးမလားဆိုပြီး မျှော်လိုက်နဲ့ နွေးနေခြည်ရဲ့စိတ်တွေကဗျာများနေခဲ့ပါတယ်။
သို့သော် သူမစာကြည့်တိုက်ကိုရောက်တာ အချိန်သုံးနာရီကျော်သာကြာသွားပေမယ့် နွေးနေခြည် မျှော်နေတဲ့ကောင်မလေးကတော့ ရောက်မလာခဲ့ပါဘူး။
Part-3(Uni)
Start from the beginning
