DAĞLARIN SÖNMEYEN YILDIZI(HAYALET)

17. BÖLÜM

Evet yeni bölümümüz geldi umarım beğenerek okursunuz.
İyi okumalar.

Salihten devam

Savaş komutanı hastaneye getirdiğimizde hemen ameliyata aldılar kaç saattir burda öylece bekliyoruz bilmiyoruz.

Elimiz kolumuz bağlı içeriden gelecek olan iyi bir haberi bekliyoruz. Rıza Albay kısa bir süreliğine yanımızdan ayrıldı ama hemen tekrar geri geldi.

" Artık birisi bir şey söylesin kaç saat oldu hiç bir haber vermediler."

" Sakin ol Ali içeride Savaş komutanımız için uğraşıyorlar."

" Nasıl sakin olayım abi? içeride ki canı için savaş veren bizim abimiz ve kimse çıkıp tek bir kelime etmiyor."

Ali' ye diyecek bir şey bulamadım tam o esnada Rıza Albayın sesini duydum.

" Ali evladım anlıyorum seni hepimiz Savaş için endişeleniyoruz ama elimizden bir şey gelmiyor sadece onun için dua edebiliriz .

Çocuklar unutmayın ki dua edip Allah'a sığınmak ondan yardım istemek en hayırlısıdır."

" Haklısınız komutanım, hem Savaş komutan bizi bırakamaz ki iyi olacak o."

Ali biraz daha sakinleşti ve koltuklardan birisine oturdu tam o esnada içeriden hemşire panikle çıktı soru sormamıza rağmen cevap vermedi.

Elinde kanlarla beraber hızla ameliyathaneye geri girdi bizde o sırada hepimiz bir köşeye çekildik ve Rıza Albayın dediği gibi Allahtan yardım istedik ona sığındık.

Savaştan devam

Derin bir karanlığın içerisindeyim sanki nereye gittiğimi bilmeden ilerliyorum sonra bi anda etraf aydınlanıyor.

Kendimi bi anda orman gibi bir yerde buluyorum etraf yemyeşil çok güzel bir hava var mis gibi papatya kokusu geliyor burnuma biraz daha ilerlediğimde, otuzlu yaşlarında bir erkek ve bir kadını görüyorum yanlarında da dört- beş yaşlarında bir erkek çocuğu var o kadar mutlular o kadar huzurlularki onları izlemekten alıkoyamıyorum kendimi.

Sonra etraf bi anda kararıyor o güzel hava gidiyor yerini kasvetli bir hava alıyor o ailenin olduğu yere bakıyorum kadın perişan bir halde ağlıyor adam karısına destek olmaya çalışıyor ama erkek çocuğu yok etrafa bakıyorum onu arıyorum sonunda onu görüyorum.

Silahlı iki kişi çocuğu almış götürüyorlar peşinden koşuyorum ben koştukça onlar benden uzaklaşıyor sonunda ayağım takılıyor ve düşüyorum bir süre kendime gelemiyorum.

Sonra minik bir el uzanıyor bana o elin sahibine bakıyorum karşımda çok güzel bir kız çocuğu bana aynen şöyle diyor.

" Ben hep senin yanındayım sen yeterki beni unutma beni bul ve sakın elimi bırakma ."

Tam kızın elini tutuğum esnada kız yok oluyor ve benim etrafım bir anda aydınlanıyor.

Yazardan devam

Ameliyat devam ederken Savaşın kalbi duruyor doktorlar tam vazgeçmek üzere iken Savaşın kalbi tekrar atmaya başlıyor .

Doktorlar şaşırsalarda hemen ameliyatı bitiriyorlar ve Savaşı yoğun bakıma almalarını söylüyorlar.

Doktor dışarı çıkıp kapının önünde bekleyen askerlere açıklama yapmaya başlıyor.

" Oldukça zor bir ameliyat oldu bir ara Savaş beyin kalbi durdu fakat geri döndürdük.