İbret alınacak bir söz ya da hikaye.
"Seninle değil, senin için mücadele ediyorum," isyan dolu sesi dişlerimi sıkmama neden olmuştu. "Biz olmayı devam ettirebilmek için herkesi görmezden gelmeye çalışıyorum; bazen bunu yapabilecek kadar kararlı ol...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
* Kıstığım gözlerimle beyaz bulutlarım hakimi olduğu gökyüzünü izliyordum. Oldukça güzel ve sıcak bir gün olduğu için kahvaltımı dışarıda, evin bahçesinde etmeye karar vermiştim. Gerçeği önüme konulan yiyeceklerden pek yiyememiş olsam da günün güzelliği doymama yetmişti.
Sabah uyandığımda, dün üstümü değiştirmeden ve yorganın altına bile girmeden öylece uykuya daldığımı fark edince kısa bir şaşkınlık yaşamıştım ama geceyi nasıl geçirdiğimi hatırlamam uzun sürmemişti. Hala ağrıyan bir baş ağrısıyla ve üşümekten olsa gerek içim titreyerek uyandığım bu kötü günde, aksine havanın bu güzelliği bir nebze olsun bana teselli olmuştu. Derin bir nefes aldıktan sonra sıcak çayımdan bir yudum içtim, tam bu sırada Nejat'ın bu tarafa doğru geldiğini gördüm. Hemen arkasında elinde tepsiyle gelen Zehra'yı görünce burada olduğumu bile bile geldiğini anladım ve bir anda sinirlerim gerildi. Bakışlarımı ondan alarak önüme döndüm ve kahvaltımı etmeye başladım.
Nejat, saniyeler sonra tam karşımdaki sandalyeye bir şey demeden oturdu, Zehra ona servis açtıktan sonra bizi yalnız bıraktı.
"Günaydın," dedi Nejat oldukça olağan bir tavırda. Elimdeki çatalı sıktım ve gereksiz yere kendimi germeme kararı aldım.
"Günaydın," dedim tıpkı onun gibi bir umursamazlıkla. Madem o hiçbir şey yaşanmamış gibi yapabiliyordu, ben neden yaşadıklarımıza takılıp canımı sıkacaktım ki?
"Bugün bir planın var mı?" diye sordu bu sefer de, ona bakmadan başımı salladım ama bir cevap vermeyince görmediğini anladım.
"Yok,"
"İyi. Akşam annenlere gidelim, dünkü iş yemeğini anlatırım babama."
"İş yerinde neden anlatmıyorsun?" diye sorduğumda ona bakıyordum.
"Babam burada değil," dedi Nejat, çayından yudumlarken bakışları masadaydı. "Bu akşam dönecek,"
"İyi," dedim ve yeniden önüme döndüm. Babamın şehir dışında olduğunu Nejat'tan öğrenmeye içerlensem de başka ne türlü öğrenebileceğimi de bilemiyordum.
"Ben kahvaltıdan sonra giderim o zaman anneme," dedim çünkü hazır babam evde yokken annemle iyi zaman geçirebilirdik.
Benden bir yanıt beklemeden arkasını döndüğünü gibi uzaklaştı. Nejat'ın evden tamamen çıktığını görene kadar orada durdum, o arabasıyla gittikten sonra ben de ayaklandım. Kısa sürede kapıya vardığımda Zehra'ya seslendim ve ondan çantamla montumu getirmesini rica ettim. Zehra, beni çok bekletmeyerek geri geldi, teşekkür ederek elindekileri aldım. Geri dönüp garajdaki arabama binerek çalıştırdım ve hızla evden ayrıldım. Hava güzel olduğu için düğmeye basıp arabamın üstünü açtım ve yüzüme çarpan rüzgar, tenime vuran güneşle birlikte ilerlemeye devam ettim. Neredeyse bir saat sonunda evin önünde park ettim ve arabadan çıkarak saniyeler sonra zile bastım.
